Eφημερίδα Liberation: Ας γίνουμε όλοι Έλληνες

«Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και ....
δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

 Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται. 

Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.

 Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση. Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε.

 Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων. Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του «τρελού χρήματος«. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα «Δεν πληρώνω» και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.

 Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι. Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας. Είναι επίσης το μέλλον μας. Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της! Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!»

Το εiδα:  http://vrilissi.blogspot.com

Διαβάστε Περισσότερα »

Η σοφία των παιδιών

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την τάση να υποβαθμίζουμε τα παιδιά και να μην τους δίνουμε σημασία. Έχουμε μάλιστα και διάφορες ανάλογες εκφράσεις, τύπου, "Μη γίνεσαι παιδί" ή "Ελα μωρέ τώρα το παιδί άκουσες;".
Στο Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο τα παιδιά αναφέρονται τρεις φορές. Οι οποίες είναι αρκετές για να καταλάβεις την σημαντικότητα  και τον καταλυτικό ρόλο της λειτουργία τους για την  είσοδο στην βασιλεία των ουρανών.
Τότε του έφεραν μερικά παιδιά, για να βάλει τα χέρια επάνω τους και προσευχηθεί. Οι δε μαθητές τους επέπληξαν, Ο Ιησούς όμως τους είπε, "Αφήστε τα παιδιά και μη τα εμποδίζετε να έρθουν σε μένα, διότι σε τέτοιους ανήκει η βασιλεία των ουρανών".

Κατά Ματθαίον κεφ 19  13-15

Εκείνη την ώρα ήρθαν οι μαθητές στον Ιησού και του είπαν, "Ποιος άραγε θα είναι ο μεγαλύτερος στην βασιλεία των ουρανών;". Και αφού προσκάλεσε ένα παιδί, το έβαλε ανάμεσά τους και είπε, "Σας βεβαιώ ότι, εάν δεν μετανοήσετε και δεν γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στην βασιλεία των ουρανών. Εκείνος, που θα ταπεινώσει τον εαυτό του σαν τούτο το παιδί, αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος στην βασιλεία των ουρανών. Και εκείνος, που θα δεχθεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομα μου, εμένα δέχεται".

Κατά Ματθαίον κεφ 18  1-5

Κατά εκείνο τον καιρό έλαβε τον λόγο ο Ιησούς και είπε, "Σε δοξάζω Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, διότι έκρυψες αυτά από σοφούς και ευφυείς και τα φανέρωσες σε νήπια.

Ναι Πατέρα, διότι αυτό ήταν το θέλημά σου".

Κατά Ματθαίον κεφ 11  25

Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι τα παιδιά πρέπει να ναι το παράδειγμα μας προς μίμηση.

Όμως εδώ  δημιουργείται άμεσα μια απορία. Σε τι πρέπει να μοιάσουμε;

Τα παιδιά έχουν περιέργεια, δίψα για μάθηση. Έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη στους γονείς τους. Οτιδήποτε θελήσουν το ζητάνε από αυτούς.
"Ζητάτε και θα σας δοθεί, ερευνάτε και θα βρείτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχτεί η πόρτα. Διότι ο καθένας που ζητά, λαμβάνει, και καθένας που ερευνά βρίσκει, και σε εκείνον που κτυπά, θα του ανοιχτεί η πόρτα. Ή ποιος από σας, όταν το παιδί του ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα; Ή αν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; εάν λοιπόν εσείς, που είστε κακοί, ξέρετε να δίνετε τα ωφέλιμα πράγματα στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας ο ουράνιος θα δώσει αγαθά πράγματα σε κείνους που τον παρακαλούν;"

Κατά Ματθαίον κεφ 7  7-11

Είναι ταπεινά, όπως λέει και ο Κύριος, έχουν ειλικρίνεια, αφέλεια και το πιο βασικό δεν έχουν κακία.

Όμως με την νόηση τι γίνεται;

Τα παιδιά έχουν χαοτική λειτουργία στην σκέψη τους, δεν έχουν μέτρο, και σίγουρα το μυαλό τους δεν μπορεί να κάνει πολύπλοκες και σύνθετες σκέψεις. 

Όταν μας λέει λοιπόν να γίνουμε σαν τα παιδιά, εννοεί και στο μυαλό;

Αδερφοί, μη γίνεστε παιδιά κατά το νου, αλλά να είστε νήπια κατά της κακίας, κατά δε το νου, να γίνεστε τέλειοι.

Προς Κορίνθιους κεφ 14  20

Οπότε αυτά που  έκρυψε από σοφούς και ευφυείς, τα φανέρωσε σε νήπια, σε νήπια κατά της κακίας. Σε ανθρώπους δηλαδή που καθάρισαν την καρδία τους από την κακία, και όχι μόνο αυτό, αλλά και το μυαλό τους από την "ορθή λογική"  αυτού  του κόσμου και κατά επέκταση ευφυΐα και σοφία.

Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύμα. Κατά Ματθαίον κεφ 5  3

Το κήρυγμα περί του σταυρού σ' εκείνους που χάνονται είναι μωρία, αλλά σε μας που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού. Διότι είναι γραμμένο: θα εξαφανίσω την σοφία των σοφών και την σύνεση των συνετών θα εκμηδενίσω. Που είναι ο σοφός; Που ο γραμματέας; Που η συζητητής του κόσμου τούτου; Δεν εμώρανε ο Θεός την σοφία του κόσμου τούτου; Διότι αφού, κατά την σοφία του Θεού, ο κόσμος δεν γνώρισε με την σοφία του τον Θεό, ευδόκησε ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώσει εκείνους που πιστεύουν.

 Οι Ιουδαίοι θέλουν σημείο, οι δε Έλληνες ζητούν σοφία, εμείς όμως κηρυττουμε Χριστό  εσταυρωμένο, ο οποίος στους μεν Ιουδαίους είναι σκάνδαλο, στους δε Έλληνες μωρία, αλλά σε εκείνους που είναι καλεσμένοι, Ιουδαίους και Έλληνες, ο Χριστός είναι  Θεού δύναμη και Θεού σοφία. Διότι εκείνο που θεωρείται θεία μωρία είναι σοφότερο από την σοφία των ανθρώπων, και εκείνο που θεωρείται αδυναμία Θεού είναι δυνατότερο από την δύναμη των ανθρώπων.

Παρατηρήστε, αδερφοί, ποιοι είστε εσείς που ο Θεός κάλεσε. Δεν υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί σοφοί κατά άνθρωπο, ούτε πολλοί δυνατοί, ούτε πολλοί ευγενείς στην καταγωγή, αλλά εκείνος που ο κόσμος θεωρεί μωρούς διάλεξε ο Θεός για να καταισχύνη τους σοφούς, και τους αδύνατους κατά κόσμο διάλεξε ο Θεός, για να καταισχύνη τους δυνατούς, και ανθρώπους που έχουν ταπεινή καταγωγή κατά κόσμο και τους περιφρονημένους διάλεξε ο Θεός, ακόμη και πράγματα που δεν υπάρχουν για να καταργήσει εκείνα που υπάρχουν. Ώστε να μην καυχηθεί κανείς άνθρωπος ενώπιον του Θεού.

Προς Κορίνθιους κεφ 1  18-28

Ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο για την πολύτιμη βοήθειά του

Διαβάστε Περισσότερα »

Το πείραμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι

Μια μεγάλη απόφαση

Michael Unterguggenberger Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής,  είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.     Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.  Silvio Gesell (1895)  Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.     Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια     Τα χρήματα του Wörgl Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια  που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:  worgl  money back  Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία  αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.  Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών. worgl  money front Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932: «Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση.  Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας - Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί». Η επιτυχία του Wörgl Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών. Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας  που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.  Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης: «Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα  φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα  γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την  πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος.  Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς  τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους  αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.» Το τέλος Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης". Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.    (Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl)

Διαβάστε Περισσότερα »

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΦΑΙΔΩΝ (Περί Ψυχής)

(Απόσπασμα) Εδώ ο Πλάτωνας περιγράφει τις τελευταίες ώρες του Σωκράτη στην φυλακή, πριν την θανάτωσή του με κώνειο, και τις συζητήσεις που κάνει με τους φίλους του, με αφορμή αυτό το γεγονός. Ο ΦΑΙΔΩΝ είναι έργο στο οποίο η συζήτηση περνά με καταπληκτική ευκολία και απλότητα από τη ζωή στο θάνατο και αντιστρόφως, αποδεικνύοντας την συνέχεια της ζωής, την αθανασία της Ψυχής...

.... Ξαναγύρνα όμως τώρα, είπε, στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε και λέγε. Μη μου απαντάς ωστόσο με τα λόγια που σε ρωτώ εγώ, αλλά λάβε με ως πρότυπο. Εννοώ δηλαδή ότι πέρα από εκείνη την απάντηση που έλεγα στην αρχή, εκείνη τη σίγουρη, διαβλέπω μέσα από αυτά που λέγονται τώρα μια άλλη σίγουρη εκδοχή. Αν με ρωτούσες «ποιο είναι το μέσο που, με την παρουσία του στο σώμα, θα το κάνει να είναι θερμό», δεν θα σου έλεγα εκείνη τη σίγουρη απάντηση, εκείνη την απλοϊκή, «η θερμότητα θα το κάνει», αλλά κάποιαν άλλη πιο περίτεχνη, με βάση αυτά που λέμε τώρα: «η φωτιά θα το κάνει». Ούτε αν ρωτούσες «ποιο είναι το μέσο που, με την παρουσία του στο σώμα, θα το κάνει να νοσήσει», θα πω «η αρρώστια θα το κάνει», αλλά «ο πυρετός θα το κάνει». Ούτε πάλι στο «ποιο είναι το μέσο που, με την παρουσία του στον αριθμό, τον κάνει να είναι περιττός», θα σου απαντήσω «η περιττότητα το κάνει», αλλά «η μονάδα θα το κάνει» και ούτω καθεξής. Σκέψου λοιπόν αν καταλαβαίνεις επαρκώς τι θέλω.

Επαρκέστατα, είπε.

Απάντησε λοιπόν, συνέχισε εκείνος, ποιο είναι αυτό που παρουσιαζόμενο στο σώμα, θα το κάνει να είναι ζωντανό;
Η ψυχή, απάντησε.
Και έτσι είναι πάντοτε;

Πως μπορώ να το αρνηθώ; είπε εκείνος.

Οτιδήποτε επομένως κι αν έχει στην κατοχή της η ψυχή, το έχει πάντοτε πλησιάσει φέρνοντάς του ζωή;
Και βέβαια το έχει πλησιάσει, είπε.
Τι από τα δυο λοιπόν συμβαίνει; Υπάρχει κάτι αντίθετο στη ζωή ή όχι;

Υπάρχει, είπε.

Ποιο;

Ο θάνατος.

Επομένως η ψυχή ποτέ δεν θα δεχτεί το αντίθετο από κείνο που καθ αυτή φέρει πάντοτε μέσα της, όπως έχουμε συμφωνήσει με βάση τα προηγούμενα.

Οπωσδήποτε, είπε ο Κέβης.

Για πες. Αυτό που δεν δέχεται την ιδέα του αρτίου πως το ονομάζαμε τώρα δα;

Ανάρτιο, απάντησε.

Και αυτό που δεν δέχεται το δίκαιο και εκείνο που δεν δέχεται το μουσικό;

Το ένα άμουσο, είπε, το άλλο άδικο.

Ωραία. Και αυτό που δεν μπορεί να δέχεται θάνατο, πως το αποκαλούμε;

Αθάνατο, απάντησε.

Η ψυχή λοιπόν δεν δέχεται τον θάνατο;

Όχι.

Άρα η ψυχή είναι αθάνατη;
Αθάνατη είναι.
Ωραία, είπε. Αυτό λοιπόν ισχυριζόμαστε ότι έχει αποδειχθεί; Ή έχεις άλλη γνώμη;

Και μάλιστα πολύ ικανοποιητικά, Σωκράτη.

Για πες, συνέχισε εκείνος, Κέβη. Αν για το ανάρτιο ήταν αναγκαίο να είναι ανώλεθρο, το τρία θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο εκτός από ανώλεθρο;

Πως θα μπορούσε;

Αν λοιπόν και το άθερμο ήταν αναγκαίο να είναι ανώλεθρο, κάθε φορά που κάποιος πλησιάζει το θερμό, στο χιόνι, δεν θα απομακρυνόταν το χιόνι, σώο και άλιωτο; Το χιόνι βέβαια δεν θα χανόταν ούτε θα ανεχόταν να δεχτεί τη θερμότητα.

Σωστά μιλάς, είπε.

Το ίδιο ισχύει, φαντάζομαι, κι αν το άψυκτο ήταν ανώλεθρο. Κάθε φορά που κάτι ψυχρό πλησίαζε στη φωτιά, αυτή ποτέ δεν θα έσβηνε ούτε θα χανόταν, αλλά σώα θα έφευγε μακριά.

Κατ’ ανάγκη, είπε.

Επομένως, με τον ίδιο τρόπο δεν πρέπει να μιλήσουμε και για το αθάνατο; Αν βέβαια το αθάνατο είναι και ανώλεθρο, τότε θα ήταν αδύνατον για την ψυχή, όταν την πλησιάζει ο θάνατος, να χάνεται. Διότι, με βάση όσα ειπώθηκαν προηγουμένως, δεν θα δεχτεί τον θάνατο ούτε και θα πεθάνει, όπως ακριβώς το τρία δεν θα είναι, είπαμε, άρτιο, ούτε πάλι το περιττό, ούτε βέβαια η φωτιά ψυχρό ούτε και η θερμότητα που βρίσκεται μέσα στη φωτιά.

Σίγουρα.

Και τώρα λοιπόν για το αθάνατο αν βέβαια συμφωνούμε ότι είναι ανώλεθρο, τότε η ψυχή θα μπορούσε, εκτός από αθάνατη να είναι και ανώλεθρη. Ειδάλλως μας χρειάζεται κάποιο άλλο επιχείρημα.
Ωστόσο δεν χρειάζεται, είπε, ως προς το σημείο αυτό τουλάχιστον, γιατί πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάτι άλλο να μη δέχεται τη φθορά, αν το αθάνατο, που είναι αιώνιο, είναι να δέχεται τη φθορά.
Ο θεός ωστόσο, φαντάζομαι, είπε ο Σωκράτης, αυτή τούτη τη μορφή της ζωής και ό,τι άλλο αθάνατο υπάρχει, όλοι θα συμφωνούν ότι δεν χάνεται ποτέ.

Όλοι βέβαια, μα τον Δία, είπε, οι άνθρωποι, κι ακόμη περισσότερο, καθώς φαντάζομαι, οι θεοί.

Από τη στιγμή λοιπόν που το αθάνατο είναι και άφθορο, τι άλλο θα ήταν η ψυχή, αν όντως είναι αθάνατη, παρά και ανώλεθρη;

Κατά πάσα ανάγκη.

Άρα, όταν φθάνει ο θάνατος στον άνθρωπο, το θνητό του μέρος, καθώς φαίνεται, πεθαίνει, και το αθάνατο, σώο και άφθορο, απομακρύνεται και φεύγει, παραχωρώντας τη θέση του στον θάνατο.

Έτσι φαίνεται.

Άρα, Κέβη, είπε, η ψυχή είναι αθάνατη και ανώλεθρη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, και πράγματι θα υπάρχουν οι ψυχές μας στον Άδη.

Δεν μπορώ, Σωκράτη, είπε, να πω κάτι διαφορετικό απ’ αυτά ούτε να αμφισβητήσω στο παραμικρό όσα λέγονται. Αλλά αν ο Σιμμίας από δω ή κάποιος άλλος μπορεί να πει κάτι, είναι σωστό να μη σιωπήσει. Γιατί δεν γνωρίζω κάποια άλλη ευκαιρία, εκτός από την παρούσα, που να μπορεί να μεταθέσει κανείς την επιθυμία να πει ή να ακούσει κάτι σχετικό με παρόμοια θέματα.

Ωστόσο, είπε ο Σιμμίας, ούτε κι εγώ έχω πια λόγο να αμφιβάλλω, με βάση τουλάχιστον όσα λέγονται. Το μέγεθος όμως των θεμάτων για τα οποία συζητάμε και η περιφρόνηση που νιώθω για την ανθρώπινη αδυναμία με αναγκάζουν να διατηρώ ακόμα μέσα μου κάποια αμφιβολία για όσα έχουν ειπωθεί.

Όχι μόνο, Σιμμία, είπε ο Σωκράτης, αυτά που λες είναι σωστά, αλλά και οι αρχικές υποθέσεις, έστω κι αν είναι πιστευτές, πρέπει να ερευνηθούν αναλυτικότερα. Αν μάλιστα τις διακρίνετε (μεταξύ τους) ικανοποιητικά, τότε, καθώς φαντάζομαι, θα ακολουθήσετε τη λογική του επιχειρήματος στον μεγαλύτερο βαθμό που είναι ανθρωπίνως δυνατόν να την ακολουθήσει κανείς. Κι αν αυτό συγκεκριμένα γίνει σαφές, τότε δεν θα χρειαστεί να προχωρήσετε περισσότερο στην έρευνά σας.
Αλήθεια λες, είπε.

  Στο εντυπωσιακότατο αυτό έργο εκτός από τις πολύτιμες πληροφορίες που δεχόμαστε μέσα από τον φιλοσοφικό διάλογο, αυτό που προσωπικά με εντυπωσιάζει είναι η ηρεμία του Σωκράτη και η προθυμία του να αναπτύξει τις ιδέες του, μέσα στην φυλακή ενώ γνωρίζει ότι είναι η τελευταίες ώρες της ζωής του.Παρακάτω στο τέλος του έργου το συγκινητικό τέλους του Σωκράτη και τα τελευταία του λόγια.

 Μετά απ αυτά, ο Κρίτων έκανε νόημα στον δούλο που στεκόταν δίπλα. Εκείνος βγήκε και γύρισε μετά από λίγο μαζί μ αυτόν ο οποίος επρόκειτο να του δώσει το δηλητήριο, που το έφερνε τριμμένο μέσα σε μια κύλικα.
Όταν τον είδε ο Σωκράτης: Εντάξει, καλέ μου άνθρωπε, είπε, εσύ που ξέρεις απ αυτά, τι πρέπει να κάνω;

Τίποτε άλλο, απάντησε αυτός, παρά να το πιείς και να κάνεις μια βόλτα, μέχρι να νιώσεις βάρος στα πόδια, έπειτα να ξαπλώσεις. Αυτό θα κάνει έτσι τη δουλειά του. Λέγοντας αυτά, έτεινε την κύλικα στον Σωκράτη.

Κι εκείνος την πήρε πολύ γαλήνιος, Εχεκράτη, χωρίς να τρέμει και χωρίς να αλλάξει το χρώμα ή την έκφρασή του. Κοιτάζοντας λοξά προς το μέρος του ανθρώπου με το συνηθισμένο ταυρίσιο βλέμμα του: Τι νομίζεις; είπε. Με τούτο το ποτό επιτρέπεται να κάνουμε σπονδή σε κάποιον θεό ή όχι;

Σωκράτη, απάντησε αυτός, τρίβουμε ακριβώς όσο υπολογίζουμε ότι χρειάζεται για να πιεί κανείς.

Καταλαβαίνω, είπε εκείνος. Επιτρέπεται ωστόσο και επιβάλλεται, φαντάζομαι, να δεηθώ στους θεούς να έχει αίσιο τέλος η μετοίκηση από εδώ προς τα εκεί. Δέομαι λοιπόν, και είθε να γίνει έτσι.
Αφού είπε αυτά, χωρίς να κάνει τον δύσκολο και να δείξει αηδία, το ήπιε με μιας μέχρι την τελευταία σταγόνα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι περισσότεροι από μας είχαμε καταφέρει να συγκρατηθούμε και να μην κλάψουμε, όταν όμως τον είδαμε να πίνει, να το έχει πιεί, δεν μπορούσαμε άλλο. Και μένα ακόμα, χωρίς να το θέλω, με πήραν επί τόπου τα δάκρυα και, καλύπτοντας το πρόσωπο, έκλαιγα με την ψυχή μου για μένα όχι για εκείνον, αλλά για την τύχη μου, που θα έχανα έναν τέτοιο σύντροφο. Ο Κρίτων πάλι, ήδη πριν από μένα, μην καταφέρνοντας να συγκρατήσει τα δάκρυα, σηκώθηκε να βγει. Κι ο Απολλόδωρος, που ήδη από πριν δεν σταμάτησε στιγμή να κλαίει, τώρα πια άρχισε να μουγκρίζει από πόνο και οργή και τσάκιζε την καρδιά σε όλους τους παρόντες, εκτός βέβαια από τον Σωκράτη.
Κι εκείνος: Τι είναι αυτά που κάνετε, καλοί μου άνθρωποι; Εγώ έδιωξα τις γυναίκες κυρίως γι’ αυτό, για να μην παρεκτραπούν σε τέτοια πράγματα. Έχω ακούσει μάλιστα ότι πρέπει να τελειώνει κανείς με ευχές και καλά λόγια. Ησυχάστε λοιπόν και φανείτε δυνατοί.
Κι εμείς, όταν τον ακούσαμε, νιώσαμε ντροπή και συγκρατήσαμε τα δάκρυα. Εκείνος, αφού έκανε μια βόλτα, επειδή, είπε, βάρυναν τα πόδια του, ξάπλωσε ανάσκελα γιατί έτσι του συνέστησε ο άνθρωπος, που συνάμα τον έπιανε κι εξέταζε κάθε λίγο τις πατούσες και τα πόδια του. Έπειτα, αφού πίεσε δυνατά την πατούσα του, τον ρώτησε αν το αισθανόταν. Εκείνος είπε όχι. Στη συνέχεια τις κνήμες κι ανεβαίνοντας προς τα πάνω μας έκανε να καταλάβουμε ότι πάγωνε κι ότι η ακαμψία είχε αρχίσει. Τον έπιασε πάλι κι είπε ότι όταν φτάσει μέχρι την καρδιά, τότε θα φύγει ο Σωκράτης.
Ήδη είχε αρχίσει να παγώνει το σώμα του γύρω από το υπογάστριο. Κι εκείνος αποκαλύπτοντας το πρόσωπό του, - το είχε ήδη καλύψει μ’ ένα μαντήλι είπε το τελευταίο που βγήκε από το στόμα του: Χρωστάμε, Κρίτωνα, ένα κόκορα στον Ασκληπιό. Να του τον δώσετε, μην το αμελήσετε.

Εντάξει, είπε ο Κρίτων. Μήπως θες τίποτε άλλο;

Στην ερώτηση του Κρίτωνα δεν απάντησε πια. Μετά από λίγο όμως σάλεψε, κι ο άνθρωπος τον ξεσκέπασε. Εκείνος είχε στυλώσει το βλέμμα. Βλέποντάς τον ο Κρίτων, το έκλεισε το στόμα και τα μάτια.
Αυτό, ήταν, Εχεκράτη, το τέλος του συντρόφου μας, ενός ανθρώπου που, όπως θα λέγαμε εμείς, ήταν, απ’όσους μας δόθηκε να γνωρίσουμε, ο καλύτερος του καιρού του, ο πιο φρόνιμος και δίκαιος.

 http://vrilissi.blogspot.com

Διαβάστε Περισσότερα »

Γιατί δεν έχουμε δημοκρατία σήμερα

Η δημοκρατία έχει τρία κύρια γνωρίσματα. Τα τρία γιώτα. Ισοκρατία, Ισηγορία και Ισονομία.

Ενα πολίτευμα που δεν έχει τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν μπορεί να ονομαστεί δημοκρατία.

Εχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε αν το σημερινό πολίτευμα της Ελλάδας έχει τα τρία αυτά γνωρίσματα...


Ισοκρατία σημαίνει ίση δύναμη της ψήφου για όλους τους πολίτες. Ισα πολιτικά δικαιώματα. Μπορεί σήμερα, η ψήφος των πολιτών να έχει την ίδια ισχύ με την ψήφο των πολιτικών, όμως ο εκλογικός νόμος που πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα με έδρες από ψήφους κομμάτων που δεν μπήκαν στη βουλή, από άκυρα και από λευκά ψηφοδέλτια, καταστρέψει την ισοκρατία.  Η ισοκρατία καταστρέφεται και όταν ψηφίζουν αλλοεθνείς ψηφοφόροι που δεν ανήκουν στο εκλογικό σώμα, ή αγοράζονται ψήφοι άλλων ψηφοφόρων, ή όταν οι ψήφοι ανταλλάσσονται με διορισμούς και πόστα από την ολιγαρχία που ελέγχει το κράτος και τη δημόσια περιουσία σαν να είναι τσιφλίκι της.

Ισονομία σημαίνει ισότητα των πολιτών απέναντι στους νόμους η οποία προφανώς δεν υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, αφού ο νόμος περι ευθύνης υπουργών και η βουλευτική ασυλία την αναιρεί, ενώ τα παραδικαστικά κυκλώματα και το άρρωστο κομμάτι του δικαστικού σώματος μόνο ισονομία δεν εξασφαλίζουν.

Ισηγορία είναι το δικαίωμα που έχουν όλοι οι πολίτες να αγορεύουν στην Εκκλησία του Δήμου. (Ιση πρόσβαση στο βήμα).

Σήμερα, που ο λαός αποφασίζει σε επίπεδο εθνικό, το βήμα στην εκκλησία του δήμου είναι η τηλεόραση. Είναι ο μόνος τρόπος να απευθυνθεί κανείς σε όλους τους Ελληνες και είναι είναι μακράν το πιο δυνατό μέσο επικοινωνίας. Σήμερα όμως, αν καταφέρει να ανέβει κάποιος στο βήμα και εκφράσει απόψεις αντίθετες με τις επιθυμίες της ολιγαρχίας, θα δεχθεί αμέσως επίθεση από τους παπαγάλους δημοσιογράφους και τους κόρακες  καθηγητές που καραδοκούν, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τον γελοιοποιήσουν και να τον παρουσιάσουν ως γραφικό καταστροφολόγο. Το βήμα σήμερα είναι πλήρως ελεγχόμενο. Αν δεν τα καταφέρουν οι παπαγάλοι και οι κόρακες, υπάρχει και το διαφημιστικό διάλειμμα, ενώ σαν έσχατη λύση η διακοπή της εκπομπής.

Αν στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε μια ομάδα ανθρώπων γύρω από το μάρμαρο που λεγόταν βήμα και δεν επέτρεπε να μιλήσει κανείς άλλος εκτός από αυτούς που εκφράζουν τις δικές τους απόψεις και γελοιοποιούσαν κάθε άλλον πολίτη που προσπαθούσε να μιλήσει ή και τον κατέβαζε με τη βία από το βήμα, σήμερα δε θα μιλούσαμε για την αρχαία Ελληνική δημοκρατία. Θα μιλούσαμε για ένα ολιγαρχικό πολίτευμα το οποίο έλεγχαν οι λίγοι που έλεγχαν την πρόσβαση στο βήμα.

Σήμερα συμβαίνει ακριβώς αυτό, αλλά το πολύ χαμηλό επίπεδο πολιτικής παιδείας  μας δε μας επιτρέπει να το αντιληφθούμε. 

Διότι σήμερα δυστυχώς, το πολίτευμα είναι ολιγαρχικό. Λίγοι εκλεκτοί, αυτοί που εξυπηρετούν πιο δουλικά τα συμφέροντα των ισχυρών, έχουν πρόσβαση στο βήμα. Απλώς οι ολιγάρχες ονομάζουν το πολίτευμα δημοκρατία για να κοιμόμαστε ήσυχοι. Η ελίτ μας παραχώρησε μερικά δημοκρατικά δικαιώματα (όπως το δικαίωμα να γράφω αυτά που γράφω χωρίς να κινδυνεύει - προς το παρόν - η ζωή μου) τα οποία μπερδεύουμε με τη δημοκρατία. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε ότι είναι άλλο πράγμα το πολίτευμα της δημοκρατίας και άλλο πράγμα τα δημοκρατικά δικαιώματα.

Το σύνταγμα μας δίνει το δικαίωμα του "εκλέγειν" και του "εκλέγεσθαι". Το πρώτο το έχουμε και το ασκούμε. Το δεύτερο, το έχουμε θεωρητικά, αλλά χωρίς πρόσβαση στο βήμα δεν το έχουμε. Και τα νέα κόμματα δεν εμφανίζονται στο βήμα. Μόνο τα παλιά, γνωστά και αξιόπιστα  Υπηρετείς και ανεβαίνεις. Βγαίνεις από το μαντρί και σε τρώει ο λύκος. Οι μέτριοι υπηρετούν τα συμφέροντα της ελίτ καλύτερα από τους άριστους. Γι αυτό, οι κομματικοί μηχανισμοί, γεμάτοι από συμφεροντολόγους και τυχοδιώκτες, απωθούν τους άξιους από την ενασχόληση με τα κοινά, φιλτράρουν τους μέτριους και τους δουλικούς, τους προωθούν και μας τους εμφανίζουν κάθε τέσσερα χρόνια για να διαλέξουμε τι χρώμα υπαλλήλους της ελίτ θα ψηφίσουμε. Το ολιγαρχικό σύστημα διαθέτει όλα τα χρώματα και οι αποχρώσεις. Βαθύ μπλέ, σκούρο πράσινο, πράσινο λαχανί, μαύρο, κόκκινο, ροζέ. Διαλέγεις και παίρνεις. Οτι και να πάρεις, έτσι κι αλλιώς το ίδιο είναι.

Αυτούς που μας κυβερνάνε, τους επιλέγουμε, αλλά τους επιλέγουμε μεταξύ των ανίκανων που έχουν φιλτραριστεί στους κομματικούς βόθρους. Η κομματοκρατία έχει ποτίσει ολόκληρη τη χώρα από άκρη σε άκρη, σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των λίγων. Και αυτόν τον τρόπο λήψης αποφάσεων, μας τον εμφανίζουν σαν τον μόνο τρόπο να καθορίσουμε τα κοινά. 

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι.

Υπάρχει και η Δημοκρατία.

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ

Διαβάστε Περισσότερα »

Εμπιστοσύνη στον Θεό

Για αυτό σας λέω μη μεριμνάτε για την ζωή σας τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας τι θα φορέσετε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή; και το σώμα από το ένδυμα;

Κοιτάξτε τα πτηνά του ουρανού, ούτε σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε αποθηκεύουν, και ο Πατέρας ο ουράνιος τα τρέφει. Δεν έχετε εσείς μεγαλύτερη αξία από αυτά;
Ποιος από σας, όσο κι αν φροντίσει, μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του ένα πήχη; Και γιατί μεριμνάτε για ενδύματα; Παρατηρήσετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουν, ούτε κοπιάζουν, ούτε γνέθουν, αλλά σας λέω, ότι ούτε ο Σολομώντας σε όλη του την δόξα δεν ντύθηκε σαν ένα από αυτά.
Εάν το χορτάρι του αγρού, που σήμερα υπάρχει και αύριο το ρίχνουν στο φούρνο, ο Θεός το ντύνει, τόσο ωραία, πόσο περισσότερο εσάς ολιγόπιστοι;
Μη μεριμνάτε λοιπόν και μη λέτε, "τι θα φάμε ή τι θα πιούμε ή τι θα ντυθούμε;". Διότι όλα αυτά τα επιδιώκουν οι εθνικοί. Γνωρίζει ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά.
Ζητάτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη του και τότε όλα αυτά θα σας χορηγηθούν. Μην μεριμνάτε λοιπόν για το αύριο, διότι η αυριανή μέρα θα φροντίσει για τα δικά της πράγματα. Φθάνει η στεναχώρια της ημέρας.
Κατα Ματθαιο κεφ 6   25-34

Διαβάστε Περισσότερα »

Από που είσαι είπαμε;

Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται. Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δέν αντιλαμβανονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας. Απο τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαiσθηση ότι η συμφορά δέν θα χτυπήσει τη δικη του πόρτα, αλλα θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλευόμενος τους κινδύνους των άλλων. Με αποτέλεσμα, οι λαοί να χάνουν την ελευθερία τους λόγω υπερβολικής και αντίθετης πρός τις επιταγές των καιρών ραθυμίας, ενω οι προεστοί, που πίστευαν ότι ξεπουλούν τα πάντα εκτός απο τους εαυτούς τους, αντιλαμβάνονται τώρα ότι το πρώτο πράγμα που εκχώρισαν ήταν ο εαυτός τους.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ.- 4ος αιώνας π.χ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Tα χρόνια της ταμπέλας και του ψευτοδιλήμματος

Διλήμματα, ταμπέλες, μίσος.
Δραχμή ή ευρώ, μνημόνιο ή έξοδος από την Ευρώπη,  
ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Άρης....,
μεταλάς, ροκάς, ίμο...........,
φασίστας, αναρχικός, δημοκράτης.....,
μουσουλμάνος, βουδιστής, χριστιανός.....,
Ασιάτης, Ευρωπαίος, Αφρικανός.........
Κάθε λαός προσδιορίζεται ανάλογα με την ιστορία του, οι πράξεις του δηλαδή κατά την διάρκεια της ιστορίας του, καθορίζουν και τι λαός είναι. Οι Έλληνες είναι μεγάλος λαός, αυτό λέει η ιστορία τους και όχι μόνο*, είναι μια αλήθεια που την παραδέχονται παγκοσμίως. Κι όμως εδώ, άμα πεις αυτό είσαι εθνικιστής.
Μιλάς για αναδιανομή του πλούτου; ότι οι μετανάστες είναι και αυτοί θύματα, τα χειρότερα μάλιστα, άνθρωποι που έχουν εκμεταλλευτεί τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή. είσαι κουμουνιστής.
Λες ότι δεν την θέλεις την "δημοκρατία" τους. Είσαι αναρχικός-φασίστας.
Ότι και να πεις, αβίαστα σου βάζουν και μια ανάλογη ταμπελίτσα, σε κατηγοριοποιούν ώστε να έχεις αντίστοιχες "εχθρικές" ταμπελίτσες απέναντί σου, τις οποίες οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει και αυτές, και αυτόματα  δημιουργείς εχθρούς. Ποιοι είναι αυτοί οι εχθροί; Εμείς οι ίδιοι μεταξύ μας.
Διαίρει και βασίλευε αγαπητοί.

Τι σχέση έχω  με έναν που η μοναδική του αξία είναι το χρήμα; Που τα πνευματικά του χαρακτηριστικά είναι το εγωισμός το ψέμα η κακοήθεια και το μίσος. Με όλους αυτούς που σε όλη την ιστορία του ανθρώπινου γένους το μόνο που έκαναν ήταν να καταπιέζουν, να χειραγωγούν,  να δημιουργούν έριδες, να μας ποτίζουν μίσος και να σκοτώνουν. ή τι σχέση έχω με κάποιον ο οποίος θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη;

Απολύτως καμία.
Δεν με ενδιαφέρει αν αυτός λέγεται Αεκτζής, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ..., αριστερός, κεντρώος, δεξιός...., μουσουλμάνος,  χριστιανός, βουδιστής.......Ελβετός, Τούρκος..... Έλληνας.

Τελικά ποια είναι τα ουσιαστικά κριτήρια που με ενώνουν και ποια με χωρίζουν με έναν άνθρωπο; θα μου πεις, εσύ σαν χριστιανός πως λες ότι η θρησκεία δεν έχει σημασία; 

Θα απαντήσω με μια ερώτηση. Ποιος έκανε το θέλημα του Κυρίου στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη;

"Κάποιος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και έπεσε σε ληστές, οι οποίοι αφού τον έγδυσαν και τον τραυμάτισαν, έφυγαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο. Κατά σύμπτωση ένας ιερέας κατέβαινε στον δρόμο εκείνον αλλά όταν τον είδε, πέρασε από το απέναντι μέρος. Ομοίως και ένας Λευίτης, όταν έφτασε στο τόπο και τον είδε, πέρασε από το απέναντι μέρος. Ένας όμως Σαμαρείτης, ενώ βάδιζε, έφθασε κοντά του και όταν τον είδε, τον σπλαγχνίστηκε. Τον πλησίασε, έδεσε τα τραύματά του, αφού τα άλειψε με λάδι και κρασί, τον ανέβασε στο δικό του ζώο και τον έφερε σε ένα ξενοδοχείο και τον περιποιήθηκε. Όταν έφυγε, την επόμενη μέρα, έβγαλε δυο δηνάρια και τα έδωσε στον ξενοδόχο και του είπε, "περιποιήσου τον και οτιδήποτε δαπανήσεις επιπλέον, εγώ θα σου το αποδώσω όταν επιστρέψω". Από τους τρεις αυτούς ποιος σου φάνηκε ότι έγινε πλησίον σε εκείνον που έπεσε στους ληστές;" . Εκείνος είπε, "αυτός που του έδειξε ευσπλαγχνία". Και ο Ιησούς του είπε, "πήγαινε και κάνε και συ το ίδιο"
Κατα Λουκα κεφ 10  30-37

Εκεινος που θα κανει το θέλημα του Θεού, αυτός είναι αδερφός μου και αδερφή μου και μητέρα.
Κατά Μαρκο κεφ 3  35

Υπάρχει κάτι πολύ μεγαλύτερο που μας ενώνει  από όλες αυτές τις ταμπελίτσες που μας έχουν βάλει.
O αδερφός μου είναι ο άνθρωπος ο φιλαλήθης, ο δίκαιος, ο ειρηνικός. Αυτός που καταπιέζεται μαζί μου βλέποντας την αδικία, την φτώχεια, τον εξευτελισμό της αξιοπρέπειας, το μίσος να εδρεώνονται στον πλανήτη.

"Μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα, διότι η βασιλεία των ουρανών είναι δική τους. 
Μακάριοι είναι εκείνοι που πενθούν, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν. 
Μακάριοι είναι οι πράοι, διότι αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη. 
Μακάριοι είναι εκείνοι, που πεινούν και διψούν την δικαιοσύνη, διότι αυτοί θα χορτάσουν. Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θα ελεηθούν. 
Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, διότι αυτοί θα δουν τον Θεό. 
Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θα ονομαστούν υιοί του Θεού. 
Μακάριοι είναι εκείνοι, που καταδιώκονται χάρη της δικαιοσύνης, διότι η βασιλεία των ουρανών είναι δική τους. 
Μακάριοι θα είστε, όταν θα σας βρίζουν και θα σας καταδιώκουν και θα πουν εναντίον σας κάθε κακό πράγμα, λέγοντας ψέμματα εξαιτίας μου. Να χαίρεστε τότε και να αγαλλιάσθε, διότι η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς. Έτσι καταδίωξαν τους προφήτες, που έζησαν πριν από σας".
Κατά Ματθαιο κεφ 4  3-12

Και θα 'ναι όλοι διδαγμένοι από τον Θεό.
 Κατά Ιωαννη κεφ 6  45. 

Όταν οι εθνικοί που δεν έχουν τον νόμο, εφαρμόζουν της διατάξεις του νόμου εκ φύσεως, τότε, αν και δεν έχουν νόμο, έχουν τον εαυτό τους για νόμο, διότι αποδεικνύουν οτι το έργο που τους ζητάει ο νόμος είναι γραμμένο στις καρδιές τους, συγχρόνως μαρτυρά και η συνείδηση τους, και οι σκέψεις τους μεταξύ τους κατηγορούν ή απολογούνται, όπως θα φανεί την ημέρα, όταν σύμφωνα με το ευαγγέλιο μου, ο Θεός θα κρίνει τα κρυφά των ανθρώπων δια του Ιησού Χριστού. 
 Προς Ρωμαιους κεφ 2  14-16.  

Άνθρωπος που χει μέσα του ΑΓΑΠΗ όχι Μίσος.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν ειναι ζηλότυπη, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες δεν ζητάει το συμφέρον της, δεν παροξύνεται, δεν χαίρεται για το κακό, αλλά συγχαίρει στην αλήθεια, όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, ελπίζει για το κάθε τι, υπομένει το κάθε τι. Η αγάπη ποτέ δεν θα παύσει να υπάρχει.

Προς Κορινθιους κεφ 13  4-8

Νομίζουμε οτι βλέπουμε, στην πραγματικότητα όμως είμαστε τυφλοί. Τυφλοί από την πώρωση που υπάρχει στην καρδία μας παρασυρόμενοι από τις ατελείωτες ταμπέλες και από τα ψευτοδιλήμματα** τους, που το μόνο κάνουν είναι να μας χωρίζουν και να μας ποτίζουν μίσος. 
Το πραγματικό δίλημμα είναι: τελικά τι είδους άνθρωποι είμαστε; και  με ποιανού το μέρος; της αλήθειας ή του ψεύδους, της αγάπης ή του μίσους, του φωτός ή του σκότους, του Χριστού ή του διαβόλου;

Όταν δε έρθει ο Υιός του ανθρώπου με όλη του την δόξα και όλοι οι αγγέλοι μαζί του, τότε θα καθήσει στον θρόνο της δόξας του και θα μαζευτούν ενώπιον του όλα τα έθνη και θα χωρίσει τους μεν από τους δε, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια, και θα τοποθετήσει τα μεν πρόβατα στα δεξιά του, τα δε κατσίκια από τα αριστερά του.
Τότε θα πει ο βασιλέας σε εκείνους που είναι προς τα δεξιά, " ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήσατε την βασιλεία, η οποία είναι ετοιμασμένη για σας από τον καιρό της δημιουργίας του κόσμου. Διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και με ποτίσατε, ξένος ήμουνα και με πήρατε στο σπίτι, γυμνός ήμουνα και με ντύσετε, αρρώστησα και με επισκεφτήκατε, στην φυλακή ήμουν και ήρθατε σε μένα". 
Τότε θα του αποκριθούν οι δίκαιοι και θα πουν," Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σε ποτίσαμε; Πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήρθαμε σε σένα;". Ο βασιλιάς θα απαντήσει και θα τους πει," αλήθεια σας λέω, ότι κάνατε σε ένα από τούτους τους ασήμαντους αδερφούς, μου σε εμένα το κάνατε".
Τότε θα πει και σ' εκείνους, που θα είναι προς τα αριστερά," Φύγετε από μένα, καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους αγγέλους του, διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν με ποτίσατε, ξένος ήμουνα και δεν με πήρατε στο σπίτι, γυμνός ήμουν και δεν με ντύσετε, ασθενής ήμουν και φυλακισμένος και δεν με επισκεφτήκατε". 
Τότε θα αποκριθούν και αυτοί και θα πουν," Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς και να είσαι ξένος ή γυμνός ή ασθενής ή φυλακισμένος και δεν σε υπηρετήσαμε;". Τότε θα αποκριθεί σε αυτους και θα πει," Αλήθεια σας λέω, ότι δεν κάνατε σε έναν από τους ασήμαντους τούτους, ούτε σε εμένα δεν το κάνατε". Και αυτοί θα μεταβούν σε κόλαση αιώνια, οι δε δίκαιοι σε ζωή αιώνια.

Κατα Ματθαιο κεφ 25  31-46

* Στην  ανάρτηση "Ο εκλεκτός λαός", αναφέρω κάποια από τα σημεία στην Βίβλο που το επιβεβαιώνουν

**Η λογική πλάνη του ψευδούς διλήμματος (γνωστή επίσης και ως ψευδής διχοτόμηση, πλάνη των άκρων, «άσπρο ή μαύρο» σκεπτικό, ψευδής διάζευξη, πλάνη «είτε/είτε» και πλάνη της διακλάδωσης) υφίσταται όταν δημιουργείται η εντύπωση ότι δύο απόψεις, εναλλακτική η μία της άλλης, αποτελούν τις μοναδικές επιλογές, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει τουλάχιστον μία ακόμη επιλογή, η οποία όμως δεν γίνεται γνωστή. Οι δύο εναλλακτικές συχνά αποτελούν τα ακραία σημεία του φάσματος. Αντί των υπεραπλουστεύσεων και των ευσεβών πόθων, είναι καταλληλότερο να γίνει εξέταση ολόκληρου του φάσματος, όπως στην ασαφή λογική.

Η πλάνη του ψευδούς διλήμματος ανάγεται στην κατάχρηση του λογικού τελεστή «Ή». Άλλη κατάχρηση του τελεστή «ή» είναι η πλάνη της ψευδούς επιλογής. Για την κατάχρηση του τελεστή «και», βλέπε Πλάνη Συμφωνίας-πακέτου.

Το ψευδές δίλημμα δεν είναι απαραίτητα καθ' αυτό «δί-λημμα» ή διχοτόμηση, δηλαδή δεν περιορίζεται σε δύο επιλογές. Είναι δυνατόν να περιλαμβάνει τρεις (τριχοτόμηση) ή και περισσότερες, οπότε οι υπόλοιπες άγνωστες επιλογές ίσως παρελήφθησαν από αβλεψία.

  

Διαβάστε Περισσότερα »

Το φως των ανθρώπων

Στην αρχή υπήρχε ο Λόγος και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό και ο Θεός ήταν ο Λόγος. Αυτός υπήρχε από την αρχή προς τον Θεό.

Όλα έγιναν δι'αυτού και χωρίς αυτόν τίποτε δεν έγινε από όσα έχουν γίνει. Μέσα σε αυτόν υπήρχε ζωή και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων. Και το φως φωτίζει στο σκοτάδι αλλά το σκοτάδι δεν το κατανίκησε.

Παρουσιάστηκε κάποιος ανθρωπος, απεσταλμένος από τον Θεό, του οποίου το όνομα ήταν Ιωάννης. Αυτος ήρθε χάριν μαρτυρίας, να μαρτυρήσει για το φως, για να πιστέψουν όλοι δι' αυτού. Δεν ήταν εκείνος το φως αλλά ήρθε να μαρτυρήση για το φως.

Το φως το αληθινό, το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο, ερχόταν στον κόσμο. Στον κόσμο ήταν και ο κόσμος από αυτόν έγινε αλλά ο κόσμος δεν τον αναγνώρισε. Στους δικούς του ήρθε αλλά οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν.

Σε όσους όμως τον δέχτηκαν, έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού, σε εκείνους δηλαδή που πιστεύουν το όνομα του , οι οποίοι ούτε από αίματα, ούτε από θέλημα σαρκός, ούτε από το θέλημα ανδρός, αλλά από τον Θεό γεννήθηκαν.

Και ο Λόγος ενσαρκώθηκε και έμεινε μεταξύ μας και είδαμε την δόξα του, μια δόξα που έχει ένας μονογενής Υιός από τον Πατέρα, γεμάτος χάριν και αλήθεια.

Κατά Ιωαννη κεφ 1  1-14

Διαβάστε Περισσότερα »

Διαθηκη των Illuminati;

To κείμενο αυτό αποδίδεται στους Illuminati και κυκλοφορεί στο διαδίκτυο σαν η Διαθήκη τους.To κειμενο αυτο σταλθηκε στον G. Edward Griffin και στο τελος λεει την αποψη του για την γνησιοτητα του. Δεν ξερω αν ειναι γνησιο ή οχι. Ξερω ομως οτι αν το διαβάσετε προσεχτικά, θα δειτε οτι παρα πολλα απο αυτα που γραφονται εχουν ηδη γινει , και σιγουρα θα βγείτε πιο υποψιασμένοι για πολλά πράγματα που συμβαίνουν.

"Μια  ψευδαίσθηση, η οποια θα ειναι τοσο μεγαλη, τοσο ευρεια που θα ξεφυγει της αντιληψης τους.

Εκείνοι που θα το καταλάβουν θα πρέπει να θεωρηθούν τρελοί. Θα δημιουργήσουμε ξεχωριστά μέτωπα για να τους αποτρέψουμε από το να δουν τη σύνδεση μεταξύ μας. Εμείς θα συμπεριφερόμαστε σαν να μην έχουμε καμία απολύτως σχέση ούτως ώστε να κρατήσουμε ζωντανή την ψευδαίσθηση. Ο στόχος μας θα πρέπει να επιτευχθεί ένα βήμα τη φορά, προκειμένου να μην κινήσουμε ποτέ την υποψία στους εαυτούς μας. Αυτό επίσης θα τους αποτρέψει από το να αντιλαμβάνονται τις αλλαγές που θα συμβαίνουν.

Θα βρισκόμαστε πάντα πάνω από το σχετικό πεδίο της αντίληψης τους γιατί ξέρουμε τα μυστικά του απόλυτου. Θα συνεργαζόμαστε πάντα και θα δεσμευόμαστε από το αίμα και τη μυστικότητα. Θάνατος θα επέρχεται σε όποιον μιλάει.

Θα κρατάμε σύντομη τη διάρκεια ζωής τους και το μυαλό τους ασθενές και αδύναμο, ενώ θα προσποιούμαστε ότι κάνουμε το αντίθετο. Θα χρησιμοποιήσουμε τη γνώση μας σχετικά με την επιστήμη και της τεχνολογία κατά τέτοιο τρόπο ώστε ποτέ να μην αντιληφθούν τι συμβαίνει. Θα χρησιμοποιήσουμε μαλακά μέταλλα, επιταχυντές γήρανσης και κατασταλτικά στην τροφή και το νερό, ακόμα και στον αέρα που αναπνέουν.Θα καλύπτονται από δηλητήρια όπου και αν βρίσκονται.

Τα μαλακά μέταλλα θα τους αναγκάσουν να χάσουν τα μυαλά τους. Θα υποσχόμαστε ότι θα βρούμε μια θεραπεία μέσα από τα πολλά μέτωπα μας, αλλά εμείς θα τους τροφοδοτούμε με ακόμα περισσότερο δηλητήριο. Τα δηλητήρια αυτά θα να απορροφούνται από το δέρμα και τα στόματά τους, και θα καταστρέφουν το μυαλό τους και το σύστημα αναπαραγωγής τους. Σαν αποτέλεσμα τα παιδιά τους θα γεννιούνται νεκρά και εμείς θα αποκρύπτουμε αυτές τις πληροφορίες σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Τα δηλητήρια αυτά θα πρέπει να κρύβονται σε κάθε τι που τους περιβάλλει, σε ό, τι πίνουν, τρώνε, αναπνέουν και φοράνε. Πρέπει να είμαστε ευφυείς στο πως θα διανέμουμε τα δηλητήρια γιατί δεν πρέπει να γίνουμε αντιληπτοί. Εμείς θα τους διδάξουμε ότι τα δηλητήρια είναι καλά, με διασκεδαστικές εικόνες και ευχάριστες μελωδίες. Εκείνους που τους θαυμάζουν θα τους πάρουμε με το μέρος μας για να προωθούν τα δηλητήρια μας σε μόνιμη βάση.

Θα βλέπουν τα προϊόντα μας να χρησιμοποιούνται στα έργα και θα εξοικειωθούν μαζί τους και ποτέ δεν θα γνωρίζουν την αληθινή δράση τους. Όταν θα γεννάνε εμείς θα διοχετεύουμε τα δηλητήρια στο αίμα των παιδιών τους  και θα τους πείσουμε ότι είναι για το καλό τους. Θα ξεκινήσουμε από πολύ νωρίς όταν τα μυαλά τους δε θα έχουν ακόμα ωριμάσει, θα έχουμε ως στόχο τα παιδιά τους με ό, τι αυτά αγαπούν περισσότερο από οτιδήποτε, τα γλυκά.

 Όταν τα δόντια τους καταστρέφονται θα τα γεμίζουμε με μέταλλα  που θα σκοτώνουν το μυαλό τους και θα καταδικάζουν το μέλλον τους. Όταν ποια η ικανότητά τους να μαθαίνουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό, θα δημιουργήσουμε φάρμακα που θα τους κάνουν ακόμα ποιο άρρωστους και που θα προκαλούν καινούργιες ασθένειες για τις οποίες θα δημιουργούμε ακόμα περισσότερα φάρμακα. Με την υπεροχή μας θα τους καταστήσουμε πειθήνια όργανα και αδύναμους μπροστά σε εμάς. Έτσι θα μεγαλώνουν με κατάθλιψη, με περιορισμένη νοημοσύνη και αντίληψη και παχυσαρκία και όταν έρχονται σε εμάς για βοήθεια, θα τους δίνουμε ακόμα περισσότερο δηλητήριο.

Θα επικεντρώσουμε την προσοχή τους στα χρήματα και στα υλικά αγαθά, έτσι ώστε να μην συνειδητοποιήσουν ποτέ τον ανώτερο εαυτό τους. Θα τους αποσπάμε την προσοχή με την πορνεία, τις εξωτερικές απολαύσεις και τα παιχνίδια, προκειμένου να μην μπορούν ποτέ να είναι ένα με το όλο. Τα μυαλά τους θα ανήκουν σε μας και θα κάνουν ότι τους προστάζουμε. Αν αυτοί αρνούνται θα βρίσκουμε τρόπους να εισάγουμε στη ζωή τους τεχνολογία που θα τους αλλάζει το μυαλό και τις πεποιθήσεις.

Θα χρησιμοποιήσουμε ως κύριο όπλο μας το φόβο. Θα καθορίζουμε τις κυβερνήσεις τους και θα δημιουργούμε αντίθετες παρατάξεις μέσα σε αυτές. Εμείς θα κατέχουμε φυσικά και τις δύο πλευρές. Θα κρύβουμε πάντα το σκοπό μας, αλλά το σχέδιο μας θα υλοποιείται κατά γράμμα. Θα εκτελούν όλη τη δουλειά για εμάς και εμείς θα ευημερούμε από τον κόπο τους.

Οι οικογένειές μας δεν πρόκειται ποτέ να αναμειχθούν με τις δικές τους. Το αίμα μας πρέπει να είναι πάντα αγνό, γιατί αυτός είναι ο τρόπος να επιβιώσουμε. Εμείς θα τους κάνουμε να σκοτώνει ο ένας τον άλλον όταν μας συμφέρει. Θα τους κρατάμε αποσπασμένους από την ενότητα με τη χρήση του δόγματος και της θρησκείας. Θα ελέγχουμε όλες τις πτυχές της ζωής τους και θα τους υπαγορεύουμε τι θα σκέφτονται και το πώς. Εμείς θα τους καθοδηγούμε με ήπιους χειρισμούς και θα τους αφήνουμε να νομίζουν ότι οι ίδιοι καθοδηγούν τους εαυτούς τους.

Θα υποθάλπουμε την εχθρότητα μεταξύ τους μέσω των παρατάξεων μας. Όταν κάποιος ανάμεσα τους αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, θα τον σιωπούμε με γελοιοποίηση ή με θάνατο, ανάλογα με το ποια λύση μας ταιριάζει περισσότερο. Θα τους προτρέπουμε να πληγώνει ο ένας την καρδιά του άλλου και να σκοτώνουν ακόμα και τα ίδια τους τα παιδιά. Θα το πετύχουμε αυτό χρησιμοποιώντας το μίσος σαν σύμμαχο και το θυμό σαν φίλο μας. Το μίσος θα τους τυφλώσει εντελώς, και δεν πρέπει ποτέ να δουν ότι από τις συγκρούσεις τους θα αναδυόμαστε σαν σωτήρες τους.

Θα είναι απασχολημένοι με το να αλληλοσκοτώνονται. Θα κάνουν μπάνιο με το αίμα τους και θα σκοτώνουν τους γείτονές τους για όσο διάστημα εμείς επιλέγουμε.

Εμείς θα επωφεληθούν τα μέγιστα από αυτό, γιατί δεν θα μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει πολύ απλά επειδή δεν θα μπορούν να μας αντιληφθούν. Θα συνεχίσουμε να επωφελούμαστε από τους πολέμους και τους θανάτους τους. Αυτό θα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά μέχρι να επιτευχθεί ο απώτερος στόχος μας. Θα συνεχίσουμε να τους κάνουμε να ζουν με το φόβο και το θυμό μέσα από τις εικόνες και τους ήχους που θα τους προβάλουμε. Θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεση μας για την επίτευξη του σκοπού μας. Τα εργαλεία θα ανακαλύπτονται από την εργασία τους. Ύστερα θα τους κάνουμε να μισούν τον εαυτό τους και τους γείτονές τους.

Εμείς πάντα θα αποκρύπτουμε την αλήθεια από αυτούς, οτι ειμαστε ολοι ενα. Αυτό δεν πρέπει να το μάθουν ποτέ τους! Ποτέ δεν πρέπει να γνωρίζουν ότι το χρώμα είναι μια ψευδαίσθηση, πρέπει πάντα να πιστεύουν ότι δεν είναι ίσοι μεταξύ τους. Ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα θα προχωράμε στο στόχο μας. Θα τους πάρουμε τη γη τους, τους πόρους τους καθώς και τον πλούτο τους ώστε να ασκούμε πλήρη έλεγχο πάνω τους. Θα τους εξαπατήσουμε ώστε να αποδεχτούν τους νόμους που θα εξαλείψουν την όποια μικρή ελευθερία κινήσεων τους έχει απομείνει. Θα καθιερωθεί ένα σύστημα χρημάτων που θα τους φυλακίσει για πάντα, διατηρώντας αυτούς και τα παιδιά τους στο χρέος για πάντα.

Όταν θα συγκεντρώνονται μαζί, θα τους κατηγορούμε για εγκλήματα που διέπραξαν και θα παρουσιάζουμε μια εντελώς διαφορετική ιστορία για τον κόσμο γιατί θα μας ανήκουν όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Θα χρησιμοποιήσουμε τα μέσα μας για να ελέγχουμε τη ροή των πληροφοριών και τα συναισθήματα των ανθρώπων υπέρ μας. Όταν θα ξεσηκώνονται εναντίον μας, θα τους συντρίβουμε όπως τα έντομα, γιατί δεν έχουν καμία αξία για εμάς. Θα είναι ανήμποροι να κάνουν κάτι γιατί δεν θα έχουν κανένα όπλο απολύτως.

Από τη μεριά μας, θα προσλάβουμε κάποιους δικούς τους για να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά μας και εμείς θα τους υποσχεθούμε αιώνια ζωή, αλλά αιώνια ζωή δεν θα έχουν ποτέ γιατί δεν είναι σαν εμάς. Οι νέο-προσληφθέντες θα ονομάζονται “μυημένοι” και θα πρέπει να κατηχηθούν ώστε να πιστεύουν ψευδώς, τελετουργίες μέσα από τις οποίες θα μπορούν δήθεν να αγγίξουν τις ψηλότερες σφαίρες του σύμπαντος. Τα μέλη αυτών των ομάδων θα πιστεύουν ότι είναι ένα μαζί μας χωρίς να ξέρουν την πραγματική αλήθεια.

Ποτέ δεν πρέπει να μάθουν αυτή την αλήθεια γιατί τότε θα στραφούν εναντίον μας. Για την εργασία τους, θα ανταμείβονται με υλικά αγαθά και σπουδαίους τίτλους, αλλά ποτέ δεν θα γίνουν αθάνατοι και δε θα ενωθούν μαζί μας. Ποτέ δεν θα αντιληφθούν το φως και ποτέ δε θα ταξιδέψουν στα αστέρια όπως εμείς. Έτσι δε θα καταφέρουν ποτέ να φτάσουν τις υψηλότερες σφαίρες, γιατί η δολοφονία του ίδιου τους του γένους θα αποτρέψει το πέρασμα τους στη σφαίρα του Διαφωτισμού. Αυτό ποτέ δεν θα το ξέρουν.
 

 Η αλήθεια θα κρύβεται στο πρόσωπό τους, τόσο κοντά που δεν θα είναι σε θέση να την αντιληφθούν έως ότου είναι πολύ αργά. Ω, ναι, τόσο μεγάλη θα είναι η ψευδαίσθηση της δήθεν ελευθερίας τους που ποτέ δεν θα μάθουν ότι είναι σκλάβοι μας.

Όταν όλα αυτά συμβούν, η πραγματικότητα που θα έχουμε δημιουργήσει γι ‘αυτούς θα τους έχει αιχμάλωτους. Αυτή η πραγματικότητα θα είναι η φυλακή τους. Θα ζουν σε αυταπάτη. Όταν ο στόχος μας επιτευχθεί μια νέα εποχή κυριαρχίας θα ξεκινήσει. Tα μυαλα τους θα δεσμευονται απο τις πεποιθησεις τους , πεποιθήσεις που έχουμε καθιερώσει από αμνημονεύτων χρόνων.

Αν ποτέ όμως ανακαλύψουν ότι είναι ίσοι μας, τότε θα καταστραφούμε. Αυτο δεν πρεπει να το μαθουν ποτε. Αν ποτέ αντιληφθούν ότι ενωμένοι μαζί, μπορούν να μας εξαφανισουν, θα αναλάβουν δράση. Ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να μαθευτεί τι έχουμε κάνει, γιατί αν το μάθουν, δεν θα έχουμε κανένα μέρος να κρυφτούμε, γιατί θα είναι εύκολο να δουν ποιοι πραγματικά είμαστε όταν το πέπλο πέσει. Οι πράξεις μας θα έχουν αποκαλύψει ποιοι είμαστε και θα μας κυνηγήσουν και κανείς μα κανείς στον κόσμο δε θα μας παρέχει καταφύγιο.
 

Αυτή είναι η διαθήκη με το οποία θα ζήσουμε το υπόλοιπο των σημερινών και μελλοντικών ζωών μας, γιατί αυτή η πραγματικότητα θα διαρκέσει πολλές γενεές.

 Αυτή η διαθήκη δεν πρέπει ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ να μαθευτεί ότι υπάρχει. Αυτή η διαθήκη είναι σφραγισμένη από αίμα, το αίμα μας. Εμείς, που από τον ουρανό στη γη ήρθαμε.

Δεν πρέπει ΠΟΤΕ να γράψει ή να μιλήσει κάποιος για αυτήν, γιατί αν κάτι τέτοιο συμβεί, η συνειδητότητα που θα αφυπνίσει θα απελευθερώσει την οργή του ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ  πάνω σε μας και εμείς θα πρέπει να πεταχτούμε στα βάθη του σύμπαντος από τα οποία προήλθαμε και να παραμείνουμε εκεί μέχρι το τέλος του χρόνου – επ’ άπειρο.”



Εδω ειναι η επιστολη στα αγγλικα οπως την ελαβε ο G. Edward Griffin και την εβγαλε στο διαδικτυο

Διαβάστε Περισσότερα »

O Σοιμπλε και η Μερκελ λενε......

O Σοιμπλε και η Μερκελ λενε: "αμα κρατησετε τις δεσμευσεις σας δεν υπαρχει περιπτωση   να φυγετε απο το Ευρω".

Και πραγματικα εχω μια απορια. Μα τελικα για τοσο λιγους μας εχουνε;  Για τοσο μεγαλα κοροιδα;
Ναι, μας κοροιδευουν απροκαλυπτα, χωρις ιχνος ξεδιαντροπιας, μπροστα στην μουρη μας, με τον χειροτερο τροπο.
Μας προβαλουν κατι τυπακια "ειδημονες"  τα οποια  εχουν παει  λεει στα "καλυτερα" σχολεια που βγαζουν λαμπρους  επιστημονες. Μεγαλος επιστημονας σου λενε, εχει σπουδασει στο ταδε μεγαλο πανεπιστημιο,  εχει μαθει τα παντα για την μεγιστοποιηση του κερδους.

 Το οτι ο καθε ανθρωπος εχει πολυ μεγαλυτερη αξια απο εναν αριθμο και  κατι χαρτακια που τα ονομαζουμε χρηματα, του το χουν μαθει; Οχι βεβαια.

 Δεν το θελουν ετσι το σκλαβακι τους! Το θελουν τελειο, να κανει οτι του λενε, Περιορισμενης ευθυνης, ωστε να μην χρειαζεται να παιρνει πρωτοβουλιες. Γιατι κανενας ανθρωπος με υγιη νου και στοιχειωδη ευφυια δεν θα εκανε αυτα τα πραγματα. Δημιουργουν τα τελεια σκλαβακια.  

Εχουμε λοιπον τοποθετημενους τετοιους ανθρωπους παντου πανω στη γη να μας επαναλαμβανουν οντας "ειδημονες", εικοσιτεσσερις ωρες το εικοσιτετραωρο, παντου στην καθημερινοτητα μας, ποσο σημαντικοτερα ειναι τα χρηματα σε σχεση με τον ανθρωπο. Και οτι δεν μπορεις να κανεις χωρις αυτα. Να εισαι δηλαδη ο δουλος του χρηματος, και το χειροτερο: να το κανεις με την ιδια σου την θεληση.

Αμεσως μετα, αυτοματα σχεδον, μου δημιουργειται μια δευτερη απορια. Γιατι το κανουμε αυτο στον εαυτο μας; Γιατι τον εχουμε υποτιμησει τοσο; Για ποιο λογο παιζουμε το παιχνιδι τους και χορευουμε στο ρυθμο που μας εχουν επιβαλει;

Πρεπει οπωσδηποτε να κανουμε μια υπερβαση. Την μεγαλυτερη υπερβαση ολων. Την  πιο σκληροπυρηνικη. Το ξερω πρεπει να αλλαξουν πολλα πραγματα. Αλλα το πρωτο, το πιο σημαντικο ειναι να αλλαξουμε πρωτα εμεις, ο καθενας απο εμας να σταματησει επιτελους αυτο τον σιχαμερο χορο.

Να σεβαστουμε  πρωτα απο ολα τον εαυτο μας, σεβομενοι ολους τους  συνανθρωπους μας. Να μας γινει παιδεια, τροπος ζωης. Να γινουμε παραδειγμα ωστε να αλλαξουν και οι διπλα μας. Να φερομαστε στους αλλους οπως θα θελαμε να μας φερονται.

Αυτο ειναι και το μονο που πραγματικα φοβουνται. Γιατι το παιχνιδι που παιζουν θελει δυο, αλλιως δεν παιζεται.

Μη κατακρινετε, για να μην κατακριθειτε, διοτι με το κριτηριο που κρινετε θα κριθειτε, και με το μετρο που μετρατε θα μετρηθειτε. Γιατι βλεπεις την αγκιδα, που ειναι στο ματι του αδερφου σου, ενω το δοκαρι, που ειναι στο ματι σου, δεν το παρατηρεις; ή πως θα πεις στον αδερφο σου, " αφησε με να βγαλω την αγκιδα απο το ματι σου", οταν υπαρχει εκεινο το δοκαρι στο δικο σου ματι; Υποκριτη, βγαλε πρωτα απο το δικο σου ματι το δοκαρι, και τοτε θα δεις καθαρα για να βγαλεις την αγκιδα απο το ματι του αδερφου σου.

 Κατα Ματθαιο κεφ 7  1-5

Ολα οσα θελετε να σας κανουν οι ανθρωποι, κανετε και σεις τα ιδια σε αυτους. Αυτος ειναι ο νομος και οι προφητες.

Κατα Ματθαιο κεφ 7  12

Διαβάστε Περισσότερα »

Αναπαυση, προσευχη και αποδοση δικαιοσυνης

Ελατε σε μενα ολοι εσεις, που ειστε κουρασμενοι και φορτωμενοι, και εγω θα σας δωσω αναπαυση. Σηκωστε επανω σας τον ζυγο μου και μαθετε απο εμε, οτι ειμαι πραος και ταπεινος στην καρδια και θα βρειτε αναπαυση στις ψυχες σας. Ο ζυγος μου ειναι απαλος και το φορτιο μου ελαφρυ.

κατα Ματθαιο κεφ 11  28-30

Τους ειπε και μια παραβολη, για να τους διδαξει οτι πρεπει παντοτε να προσευχονται και να μην αποθαρρυνονται: Εις καποια πολη υπηρχε ενας κριτης που ουτε τον Θεο φοβοτανε ουτε τους ανθρωπους ντρεποτανε. Στην πολη αυτη ηταν μια χηρα, η οποια ερχοταν σε αυτον και του ελεγε, " Δωσε μου το δικιο μου απεναντι του αντιδικου μου". Για ενα χρονικο διαστημα αυτος αρνιοταν, αλλα επειτα ειπε μεσα του. " Αν και τον Θεο δεν φοβαμαι και τους ανθρωπους δεν ντρεπομαι, ομως επειδη αυτη η χηρα με ενοχλει , θα της δωσω το δικιο της για να μην ερχεται συνεχως να με ταλαιπωρει".

Ειπε ο Κυριος. " Ακουσατε τι λεει ο αδικος κριτης. Και ειναι δυνατον να μην αποδωσει ο Θεος το δικιο στους εκλεκτους του που του φωναζουν ημερα και νυχτα, αν και δειχνει υπομονη; Σας λεω, οτι γρηγορα θα αποδοση το δικιο τους. Αλλα οταν ερθει ο Υιος του ανθρωπου, θα βρει αραγε την πιστη στην γη;

κατα Λουκα κεφ 18  1-8

Ο λογος που  βαζω αυτουσια κομματια απο την καινη διαθηκη ειναι γιατι παρα πολλοι ξερουν για τον Κυριο Ιησου μονο απο αυτα που εχουν ακουσει με αποτελεσμα να βγαζουν λανθασμενα συμπερασματα.

Και δεν τα ερμηνευω διοτι ο λογος του Κυριου μιλαει στον καθε ανθρωπο διαφορετικα, αναλογα με τα χαρακτηριστικα του πνευματος του. Αλλωστε ο Κυριος Ιησους εξηγει, στην παραβολη του σπορεα, οτι ακομα και σε αυτους που δεχονται το λογο Του, σε αλλον αποφερει καρπο τριαντα, σε αλλον εξηντα και  σε αλλον εκατο φορες περισσοτερο.

Διαβάστε Περισσότερα »