Καταρχήν θα ήθελα να εξηγήσω λέγοντας αδέρφια μου, τι εννοώ.

Αδερφός μου είναι ο οποιοσδήποτε μαχητής του καλού.

Σημασία δεν έχουν η θρησκεία και τα πολιτικά πιστεύω διότι κατά την ταπεινή μου άποψη αυτή την στιγμή κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια.

Αυτό που έχει σημασία είναι μέσα του να υπάρχει φιλαλήθεια, Ειρήνη, δικαιοσύνη, σοφία και πάνω από όλα αγάπη.

Και όταν φανερωθεί η αλήθεια στην γη είμαι σίγουρος ότι σε όποια θρησκεία η πολιτικό χώρο ανήκει αυτός ο άνθρωπος θα την ακολουθήσει.

Οπότε απευθύνομαι αποκλειστικά και μόνο σε αυτούς, Έλληνες και μη .

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Τρομερή μαρτυρία που αξίζει να την δουν όλοι


Το παρακάτω βίντεο είναι μια μαρτυρία ενός φανατικού μουσουλμάνου, στον οποίο εμφανίστηκε ο Ιησούς Χριστός έπειτα από προσευχή και νηστεία δύο βδομάδων ......
















ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Η Ζωή του Δαυίδ (μέρος τρίτο)

 Το τέλος του Σαούλ. 

Ο Σαούλ τον φθόνησε και προσπάθησε αρκετές φορές να τον σκοτώσει. Μάλιστα μετά τη νίκη του Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ, αφού η δόξα και η δημοτικότητά του μεγαλύτερη από αυτή του Σαούλ, ο Σαούλ τον μίσησε ακόμα περισσότερο, αποφάσισε να τον σκοτώσει.

Κυνηγημένος από τον Σαούλ, ο Δαβίδ κρύφτηκε μαζί με τους άντρες του σε σπηλιές στην έρημο της Ιουδαίας. Αν και δόθηκαν στον Δαβίδ ευκαιρίες να σκοτώσει το Σαούλ, η οσιότητά του στον Θεό και η μεγαλοψυχία του δεν του το επέτρεψαν. Παρόμοια ενήργησε και μετά το θάνατο του Σαούλ, όταν ανέλαβε τη φροντίδα του ανάπηρου γιου του Σαούλ, του Μεμφιβοσθέ. Αργότερα κατέφυγε στη Γαθ. Μάλιστα, πολλούς από τους ψαλμούς που περιέχονται στους Βιβλικούς Ψαλμούς ο Δαβίδ τούς έγραψε αυτή την περίοδο της ζωής του, ως φυγάς. Μετά το θάνατο του Σαούλ και των γιων του από τους Φιλισταίους, ο Δαβίδ έκλαψε πικρά, γράφοντας και έναν εξαίρετο θρήνο

Βασιλεία Δαυίδ.

 Κατόπιν πήγε μαζί με το στρατό του στη Χεβρών, όπου ο λαός τον ανακήρυξε βασιλιά, σε ηλικία 30 ετών. Κατά τα δύο πρώτα χρόνια της βασιλείας του έκανε πόλεμο εναντίον των βόρειων φυλών που αναγνώριζαν ως βασιλιά τον Ις-βοσθέ (Ισβόσεθ), ο οποίος υποστηριζόταν από το στρατηγό Αβενήρ. Μετά τη νίκη του και το θάνατο των δύο αυτών αντρών, ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς και των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Εγκαταστάθηκε στη νέα πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και εξέτεινε τα σύνορα του βασιλείου του, νικώντας όλους τους εχθρούς του, τους Φιλισταίους, τους Χαναανίτες, τους Αμμωνίτες και τους Σύριους, τους Ιδουμαίους, τους Αμαληκίτες, τους Μωαβίτες και τους Αραμαίους, εξασφαλίζοντας ειρηνική περίοδο με όλους τους γειτονικούς λαούς. Κατόπιν άρχισε την οργάνωση του κράτους. Οργάνωσε επίσης το στρατό. Εργάστηκε για την οργάνωση της λατρείας του Θεού, μετέφερε με μεγάλες τιμές την Κιβωτό της Διαθήκης από την Κιριάθ-ιαρείμ στην Ιερουσαλήμ, οργάνωσε την υπηρεσία των λευιτών, των ιερέων, των μουσικών και των θυρωρών του Ναού, και οραματίστηκε την ανέγερση ενός Ναού, μοναδικού στα χρονικά. Τα σχέδια του Ναού έκανε ο ίδιος, αλλά τελικά τον έχτισε ο γιος του Σολομώντας . Ο Θεός του αποκάλυψε ότι θα στερέωνε το θρόνο του στον αιώνα και από το σπέρμα του θα προερχόταν ο Σωτήρας του κόσμου


 
Παρ' όλη την ισχυρή πίστη και την αποκλειστική αφοσίωσή του προς τον Θεό, ο Δαβίδ διέπραξε ορισμένα πολύ σοβαρά παραπτώματα. Σκότωσε 7 απογόνους του βασιλιά Σαούλ, απαρίθμησε το λαό, μοίχεψε με τη Βηθ-σαβεέ (Βηρσαβεέ) και σκότωσε μέσω πλεκτάνης τον σύζυγός της Ουρία. Ο προφήτης Νάθαν τον έλεγξε με θάρρος για τις ανήθικες πράξεις του και ο Δαβίδ μετανόησε ολόκαρδα και μεταμελήθηκε για την προηγούμενη πορεία του. Αλλά ο Θεός δεν απέτρεψε τις σκληρές συνέπειες των αμαρτιών του που επήλθαν στη ζωή του. Για παράδειγμα, ο γιος του Αβεσσαλώμ στασίασε εναντίον του σφετεριζόμενος τη βασιλεία του, με θλιβερό όμως τέλος, κάτι που προκάλεσε μεγάλο πόνο στον Δαβίδ.

 Τα τελευταία χρόνια της ζωής ήταν περίοδος πολύ συχνών πολέμων με τους Φιλισταίους. Ο γιος του Αδωνίας προσπάθησε να αποσπάσει το θρόνο από τον Σολομώντα, τελικά όμως με την παρέμβαση του Νάθαν αποφεύχθη. Οι συμφορές αυτές έκαναν τον Δαβίδ ακόμη πιο ταπεινό και τον έφεραν πιο κοντά στο Θεό.

 Βασίλευσε για 40 χρόνια —επτά από τα οποία στη Χεβρώνα και άλλα 33 στην Ιερουσαλήμ— και «υπηρέτησε πιστά τη βουλή του Θεού στη γενιά του». Πριν πεθάνει έδωσε κατευθυντήριες οδηγίες στο γιο του Σολομώντα. Θεωρείται ως ο σπουδαιότερος βασιλιάς του Ισραήλ και μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες των  Γραφών. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρόνων και θάφτηκε στην πόλη Δαβίδ
Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Η Ζωή του Δαυίδ (μέρος δεύτερο)

Δαυίδ και Γολιάθ. 

Οταν Φιλισταίοι συγκέντρωσαν τα στρατεύματά τους για πόλεμο, ένας άνδρας προμαχητής βγήκε από το στρατόπεδο των Φιλισταίων, ονομαζόμενος Γολιάθ, από τη Γαθ, ύψους έξι πηχών και μιας σπιθαμής (περίπου 3 μέτρα). Και είχε χάλκινη περικεφαλαία επάνω στο κεφάλι του, και ήταν ντυμένος με αλυσιδωτό θώρακα· και το βάρος τού θώρακα ήταν 5.000 σίκλοι χαλκού· και επάνω στα σκέλη του είχε κνημίδες χάλκινες, κι ανάμεσα στους ώμους του ένα χάλκινο δόρυ.  Και το κοντάρι τού δόρατός του ήταν σαν το αντί τού υφαντή· και η λόγχη τού δόρατός του ζύγιζε 600 σίκλους σιδήρου· και ένας, κρατώντας την επιμήκη ασπίδα, προπορευόταν μπροστά του.

Και όταν στάθηκε, βόησε προς τις παρατάξεις τού Ισραήλ, και τους είπε: Γιατί βγαίνετε να παραταχθείτε σε μάχη; Δεν είμαι εγώ ο Φιλισταίος, κι εσείς δούλοι τού Σαούλ; Διαλέξτε για τον εαυτό σας έναν άνδρα, και ας κατέβει σε μένα·  και αν μεν μπορέσει να πολεμήσει μαζί μου, και με θανατώσει, τότε εμείς θα γίνουμε δούλοι σας· αλλά, αν εγώ υπερισχύσω εναντίον του, και τον θανατώσω, τότε εσείς θα είστε δούλοι μας, και θα δουλεύετε σε μας. Και ο Φιλισταίος είπε: Εγώ εξουθένωσα τις παρατάξεις τού Ισραήλ αυτή την ημέρα· δώστε μου έναν άνδρα, για να μονομαχήσουμε.
 Όταν άκουσε ο Σαούλ και ολόκληρος ο Ισραήλ εκείνα τα λόγια τού Φιλισταίου, ταράχτηκαν και φοβήθηκαν υπερβολικά.
Αυτό γινόταν για σαράντα μέρες.

Ο Ιεσσαί είπε μια μέρα στον Δαβίδ τον γιο του: Πάρε, τώρα, για τα αδέλφια σου ένα εφά από τούτο το φρυγανισμένο σιτάρι, και τούτα τα δέκα ψωμιά, και τρέξε στο στρατόπεδο στα αδέλφια σου· 18 και φέρε στον χιλίαρχο τούτα τα δέκα νωπά τυριά, και δες αν οι αδελφοί σου υγιαίνουν, και πάρε απ' αυτούς ένα σημάδι.
  Και ενώ μιλούσε μαζί τους από τα στρατεύματα των Φιλισταίων ανέβαινε ο Γολιάθ, και μίλησε τα ίδια εκείνα λόγια· και ο Δαβίδ τα άκουσε.

Και ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ: Ας μη ταπεινώνεται η καρδιά κανενός ανθρώπου εξαιτίας του· ο δούλος σου θα πάει και θα πολεμήσει με τούτον τον Φιλισταίο.
 Και ο Σαούλ είπε στον Δαβίδ: Δεν μπορείς να πας ενάντια σ' αυτόν τον Φιλισταίο για να πολεμήσεις μαζί του· επειδή, εσύ είσαι παιδί, κι αυτός είναι άνδρας πολεμιστής από τη νιότη του.
 Και ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ: Ο δούλος σου έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του, και ήρθε ένα λιοντάρι και μια αρκούδα, και άρπαξε ένα πρόβατο από το κοπάδι·  και βγήκα πίσω απ' αυτό, και το πάταξα, και το ελευθέρωσα από το στόμα του· και καθώς σηκώθηκε εναντίον μου, το άρπαξα από τη σιαγόνα, και το χτύπησα, και το θανάτωσα·  ο δούλος σου χτύπησε και το λιοντάρι και την αρκούδα· και ο Φιλισταίος αυτός, ο απερίτμητος, θα είναι σαν ένα απ' αυτά, επειδή εξουθένωσε τα στρατεύματα του ζωντανού Θεού. Και ο Δαβίδ είπε: Ο Κύριος που με ελευθέρωσε από το χέρι τού λιονταριού, και από το χέρι τής αρκούδας, αυτός θα με ελευθερώσει και από το χέρι αυτού του Φιλισταίου.
Και ο Σαούλ είπε στον Δαβίδ: Πήγαινε, και ο Κύριος ας είναι μαζί σου.

 Και ο Σαούλ όπλισε τον Δαβίδ με την πανοπλία του, και έβαλε στο κεφάλι του μια χάλκινη περικεφαλαία· και τον έντυσε με θώρακα. Και ο Δαβίδ ζώστηκε τη ρομφαία του επάνω από την πανοπλία του, και θέλησε να περπατήσει· επειδή, δεν είχε δοκιμάσει. Και ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ: Δεν μπορώ μ' αυτά να περπατήσω· επειδή, ποτέ δεν έχω δοκιμάσει. Και τα ξεντύθηκε ο Δαβίδ από πάνω του.

Και πήρε στο χέρι του τη ράβδο του, και διάλεξε για τον εαυτό του πέντε ομαλές πέτρες από τον χείμαρρο, και βάζοντάς τες στο ποιμενικό του σακί και στο θυλάκιο, και τη σφενδόνη του στο χέρι του, πλησίαζε στον Φιλισταίο.

Ο δε Φιλισταίος ερχόταν προχωρώντας, και πλησίαζε στον Δαβίδ· και ο ασπιδοφόρος άνδρας μπροστά απ' αυτόν.  Και όταν ο Φιλισταίος κοίταξε ολόγυρά του, και είδε τον Δαβίδ, τον καταφρόνησε· επειδή, ήταν παιδί, και ξανθός, και ωραίος στην όψη.

 Και ο Φιλισταίος είπε στον Δαβίδ: Σκύλος είμαι εγώ, ώστε έρχεσαι σε μένα με ράβδους; [Και είπε ο Δαβίδ: Όχι, αλλά είσαι χειρότερος από σκύλο (κατά τους Ο΄)] Και ο Φιλισταίος καταράστηκε τον Δαβίδ στους θεούς του. Και ο Φιλισταίος είπε στον Δαβίδ: Έλα σε μένα και θα παραδώσω τις σάρκες σου στα πουλιά τού ουρανού, και στα θηρία τού χωραφιού.

Και ο Δαβίδ είπε στον Φιλισταίο: Εσύ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαία, και δόρυ, και ασπίδα· εγώ, όμως, έρχομαι εναντίον σου στο όνομα του Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων τού Ισραήλ, που εσύ εξουθένωσες·  αυτή την ημέρα ο Κύριος θα σε παραδώσει στο χέρι μου· και θα σε πατάξω, και θα αφαιρέσω από σένα το κεφάλι σου· και θα παραδώσω τα πτώματα του στρατοπέδου των Φιλισταίων αυτή την ημέρα στα πουλιά τού ουρανού, και στα θηρία τής γης· για να γνωρίσει όλη η γη ότι υπάρχει Θεός στον Ισραήλ·  και ολόκληρο αυτό το πλήθος θα γνωρίσει ότι ο Κύριος δεν σώζει με ρομφαία και δόρυ· επειδή, του Κυρίου είναι η μάχη, κι αυτός θα σας παραδώσει στο χέρι μας.  Και όταν ο Φιλισταίος σηκώθηκε, και ερχόταν και πλησίαζε σε συνάντηση του Δαβίδ, έσπευσε ο Δαβίδ, και έτρεξε στη μάχη εναντίον του Φιλισταίου.

Και ο Δαβίδ απλώνοντας το χέρι του στο σακί, πήρε από εκεί μια πέτρα, και την εκσφενδόνισε, και χτύπησε τον Φιλισταίο στο μέτωπό του, ώστε η πέτρα μπήχτηκε στο μέτωπό του· και έπεσε κατά πρόσωπο στη γη.  Και ο Δαβίδ υπερίσχυσε ενάντια στον Φιλισταίο με τη σφενδόνη και με την πέτρα, και χτύπησε τον Φιλισταίο, και τον θανάτωσε. Αλλά, δεν υπήρχε ρομφαία στο χέρι τού Δαβίδ·  γι' αυτό, έτρεξε ο Δαβίδ, και αφού στάθηκε επάνω στον Φιλισταίο, πήρε τη ρομφαία του, και την έσυρε από τη θήκη της, και αφού τον θανάτωσε, έκοψε μ' αυτή το κεφάλι.
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Η Ζωή του Δαυίδ (μέρος πρώτο) - Ψαλμός 48


 Νεανικά Χρόνια.

Στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας ζούσε ένας ευγενικός και αξιοσέβαστος άνθρωπος που τον έλεγαν Ιεσσέ. Είχε οχτώ έξυπνους και προικισμένους γιους, ο νεότερος από τους οποίους ήταν ο Δαυίδ, με μικρό ανάστημα, ξανθός και ωραίος. Ο Δαυίδ ήταν ένας ταπεινός νέος και φύλαγε τα κοπάδια του πατέρα του. Την καρδιά του ζέσταινε η αγάπη για το Θεό και το λαό του, κάτι το οποίο εξέφραζε στους ψαλμούς και έπαιζε στη λύρα του.

`Ένιωθε επίσης βαθιά αγάπη για τα αρνιά του και κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα. `Όσες φορές έβγαζε τα κοπάδια του να βοσκήσουν πήγαινε τα μικρά αρνάκια στο φρέσκο και τρυφερό χορτάρι, γιατί δεν είχαν καθόλου δόντια.

`Όταν τα αρνάκια  έτρωγαν τα νόστιμα εδέσματα, πήγαινε εκεί τα πιο γέρικα πρόβατα και τις γέρικες αγελάδες, που τα δόντια τους ήταν αδύναμα για να φάνε το μεσαίο μέρος των μίσχων που ήταν ακόμα μαλακό γι’αυτά. Τέλος πήγαινε στον αγρό τα νεαρά πρόβατα και τα βόδια που τα δόντια τους ήταν γερά, για να φάνε το μέρος από το χορτάρι που ήταν πιο κοντά στις ρίζες.

Είχε ανεξάντλητη φυσική δύναμη και δε φοβόταν κανένα άγριο ζώο. Στην πραγματικότητα δε φοβόταν κανέναν και τίποτα, παρά μόνο το Θεό. Και όταν κάποιο λιοντάρι ή αρκούδα επιτίθονταν στα κοπάδια του για να καταβροχθίσει κανένα πρόβατο ή καμιά αγελάδα, ο Δαυίδ έπεφτε στο άγριο θηρίο και το έδιωχνε μακριά, σώζοντας τη λεία του από βέβαιο θάνατο.
.

 

Ο Δαυίδ χρίζεται βασιλιάς.

Και έτσι είπε ο Θεός: «Σε κάποιον που περιποιείται τα ζώα του με τόση
αφοσίωση και το καθένα σύμφωνα με τις ανάγες του, μπορώ να του αναθέσω με ασφάλεια τη φροντίδα των ιερών αμνών Μου, του λαού Μου».
Ο προφήτης Σαμουήλ ήταν πολύ λυπημένος που ο Βασιλιάς Σαούλ είχε διαψεύσει τις ελπίδες του στον πόλεμο εναντίον του Αμαλήκ και είχε κατά συνέπεια αποδειχθεί ανάξιος για το στέμμα. Ο Θεός όμως είπε στο Σαμουήλ: «Σταμάτα να κλαις! Πήγαινε στη Βηθλεέμ και εκεί θα δώσεις το χρίσμα του μελλοντικού βασιλιά, σε ένα από τους γιους του Ιεσσέ. Το Εβραϊκό βασίλειο θα παραμείνει σε αυτόν και στα παιδιά του, και στα παιδιά των παιδιών του για πάντα, γιατί αυτός είναι ο κατάλληλος».

Ο προφήτης Σαμουήλ πήγε στη Βηθλεέμ και ενημέρωσε τον Ιεσσέ για την εντολή του Θεού. Ο Ιεσσέ έφερε μπροστά στον προφήτη όλους τους γιους του, έναν έναν χωριστά. Ο Σαμουήλ θέλησε να δώσει το χρίσμα στο μεγαλύτερο γιο του που ήταν όμορφος, έξυπνος και είχε ευγενικό χαρακτήρα. Αλλά ο Θεός του είπε: «`Οχι αυτόν!».

Προσπάθησε να χρίσει τον δεύτερο, αλλά το λάδι χάθηκε από το κέρας για το χρίσμα, έτσι ο προφήτης Σαμουήλ κατάλαβε πως ούτε αυτός ήταν ο μελλοντικός βασιλιάς. Το ίδιο συνέβη με όλους τους γιους του Ιεσσέ. Ο Σαμουήλ βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Κατάλαβε πως ο Θεός τον τιμωρούσε και αναφώνησε: «Είμαι ο προφήτης» και τώρα ήταν ανίκανος να δει ποιος θα ήταν ο μελλοντικός βασιλιάς.

«`Εχεις και άλλο γιο;» ρώτησε ο προφήτης Σαμουήλ τον Ιεσσέ.
«Ναι» απάντησε ο Ιεσσέ, «ο μικρότερός μου ο γιος, ο Δαυίδ που είναι στον αγρό και φυλάει τα κοπάδια μου...»

Ο Σαμουήλ ζήτησε να του φέρουν αμέσως μπροστά του τον Δαυίδ και καθώς στάθηκε μπροστά του, το λάδι γέμισε πάλι το κέρας. Ο Σαμουήλ άκουσε τότε τη φωνή του Θεού που του έλεγε: «Αυτός είναι ο ένας που έχω διαλέξει». Τότε ο προφήτης έχρισε το Δαυίδ σαν το βασιλιά που θα διαδέχονταν τον Σαούλ και επέστρεψε σπίτι του.




 Ψαλμός 48 (μετάφραση από εβδομήκοντα)

 ΑΚΟΥΣΤΕ τούτα τα λόγια, όλοι οι λαοί· ακροαστείτε όλοι οι κάτοικοι της οικουμένης·
και αυτοί που έχουν γεννηθεί στη γη και οι υιοί των ανθρώπων, 
πλούσιοι μαζί και φτωχοί.  

Το στόμα μου  θα πει  σοφία· και η μελέτη τής καρδιάς μου  σύνεση. 
Θα στρέψω στη παραβολή το αυτί μου· θα εκθέσω με ψαλτήριο το αίνιγμά μου . 

Γιατί να φοβάμαι σε πονηρή μέρα; 
η ανομία της φτέρνας μου θα με κυκλώσει. 
Αυτοί που  ελπίζουν στη  δύναμή τους, 
και καυχιόνται στο μέγεθος τού πλούτου τους,
δεν λυτρώνετε ο αδερφός,  θα λυτρωθεί ο άνθρωπος;
δεν θα δώσει στον Θεό εξιλασμό γι' αυτόν· 
και την τιμή της λύτρωσης της ψυχής του,ώστε να ζήσει αιώνια,
για να μη δει φθορά όταν βλέπει τους σοφούς να πεθαίνουν.

Μαζί θα χαθούν ο  άφρονας και ο ανόητος, 
και θα αφήσουν σε άλλους τον πλούτο τους. 
Και οι τάφοι  τους είναι οι οικίες τους στον αιώνα, 
η μόνιμη διαμονή τους σ' όλες τις γενιές,
έστω κι αν είχαν κτήματα στο όνομα τους.

Και ο άνθρωπος που είναι μέσα σε τιμή δεν κατάλαβε, 
συγκρίθηκε με τα ανόητα κτήνη και έγινε όμοιος τους .

Αυτός είναι ο δρόμος τους, σκάνδαλο για αυτούς, 
και με αυτά στο στόμα τους ευχαριστιούνται.
Μαντρίζονται στον Άδη σαν τα πρόβατα, ο θάνατος ποιμαίνει αυτούς,
και θα τους κατακυριεύσουν αυτούς οι ευθείς το πρωί,
και η βοήθεια από την δόξα τους θα χαθεί στον Άδη .

Αλλά ο Θεός θα σώσει τη ζωή μου, από τα χέρια του Άδη θα με πάρει.

Μη φοβάσαι άμα πλουτίσει άνθρωπος, κι όταν αυξηθεί η δόξα του σπιτιού του.
Μαζί του δεν θα πάρει τίποτα από αυτά πεθαίνοντας,
ούτε η δόξα τον ακολουθεί στο τάφο.
Όσο ζει θα μακαρίζει την ψυχή του,
θα σε ευχαριστεί όταν του φέρεσαι καλά.
Όμως κι αυτός θα πάει να βρει τη γενιά των προγόνων του 
και ποτέ πια το φως δεν θα το δούνε.

Και ο άνθρωπος που είναι μέσα σε τιμή δεν κατάλαβε, 
συγκρίθηκε με τα ανόητα κτήνη και έγινε όμοιος τους .
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Οι τελευταίες στιγμές του Χριστού πάνω στο σταυρό

Το βιβλίο των Ψαλμών αποτελεί μια συλλογή 150 θρησκευτικών ποιημάτων. Ο Δαυίδ, έγραψε τουλάχιστον 73 από αυτά. Η συλλογή περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες ποιημάτων, που με βάση τα φιλολογικά τους χαρακτηριστικά διακρίνονται σε τρεις κυρίως τύπους:
Ύμνοι,
Θρήνοι,
Ευχαριστήρια άσματα,
από άποψη περιεχομένου όμως το βιβλίο των Ψαλμών καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα πνευματικών ενδιαφερόντων. Η ποικιλία των θεμάτων στα οποία αναφέρεται και η δύναμη του ποιητικού λόγου κατέστησαν το βιβλίο των Ψαλμών το υμνολόγιο τόσο της ιουδαϊκής συναγωγής όσο και της χριστιανικής εκκλησίας.

Ο Δαυίδ  αποτελεί εξέχουσα Βιβλική προσωπικότητα.
Υπήρξε ποιμένας, μουσικός, ποιητής, στρατιωτικός διοικητής, προφήτης και βασιλιάς. Το όνομά του σημαίνει «Αγαπητός». Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά μετά τον Σαούλ Βασιλιάς της Ιουδαϊκής δυναστείας στην Ιερουσαλήμ που βασίλευσε για 40 χρόνια πιθανώς από το 1033/1077 π.Χ. ως το 993/1037 π.Χ.
Ο ψαλμός 22, ένας από τους αγαπημένους μου, συνδυάζει την ποιητική φλέβα του Δαβίδ με την προφητική του ικανότητα και εξιστορεί με συγκλονιστικό τρόπο, παρότι 1000 χρόνια πριν, τις  τελευταίες στιγμές του Κυρίου πάνω στον Σταυρό.



Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειπες; 1
γιατί στέκεις μακριά και δε με σώζεις;
γιατί τα λόγια της κραυγής μου δεν ακούς;
Θεέ μου σου κράζω όλη μέρα, μα εσύ δεν αποκρίνεσαι,
φωνάζω και την νύχτα, μα να ησυχάσω δεν μπορώ.

Αλλά εσύ είσαι ο Άγιος κι είσαι πάντα εκείνος που ο Ισραήλ δοξολογεί.

Σε σένα ελπίσανε οι πρόγονοί μας, έλπισαν και τους ελευθέρωσες.
Σε σένα φώναξαν με δύναμη και σώθηκαν, σε σένα ελπίσανε και δεν ντροπιάστηκαν.

Αλλά εγώ είμαι σκουλήκι κι όχι άνθρωπος,

ανθρώπου παρωδία και λαού απόδιωγμα.
Με ειρωνεύεται καθένας που με βλέπει, ζαρώνουνε τα χείλη τους, κουνάνε το κεφάλι:
"Κατέφυγε στον Κύριο", λένε,
"ας τον  σώσει ας τον λυτρώσει αφού τον αγαπάει". 2

Εσύ με πήρες από τη μήτρα, και με εμπιστεύτηκες στης μάνας μου τα στήθια.

Είμαι κοντά σου από την γέννησή μου,
απ΄την κοιλιά της μάνας μου εσύ είσαι ο Θεός μου. 3

Μην φεύγεις από μένα!

Θλίψη έρχεται και δεν υπάρχει βοηθός.

Με βάλανε στη μέση δυνατοί πολλοί, της Βασάν οι ταύροι με κυκλώσαν.

Δείχνονται απειλητικοί εναντίον μου σαν το λιοντάρι που ξεσκίζει και βρυχιέται.

Σαν το νερό παρέλυσα,

τσακίστηκαν όλα τα κόκαλά μου.
Μέσα μου έγινε η καρδιά μου σαν το κερί που λιώνει.
Σαν κεραμίδι ο λάρυγγας μου στέγνωσε, κι η γλώσσα μου κολλάει στον ουρανίσκο, 4
με έριξες στο χώμα να πεθάνω.
Σκύλοι με κυκλώσαν, κακοποιών φατρία μ΄έβαλε στη μέση,
ξέσκισαν τα χέρια μου και τα πόδια μου.
Μπορούν να μετρηθούν όλα τα κόκαλά μου,
κι εκείνοι με κοιτάζουν.
Τα ρούχα μου μοιράζουν μεταξύ τους και ρίχνουν κλήρο για τη φορεσιά μου. 5

Εσύ όμως Κύριε, μη μένεις μακριά μου,

έλα γοργά να με βοηθήσεις, Δύναμη μου!
Λύτρωσε την ζωή μου απ΄το σπαθί,
απ΄την εξουσία του σκύλου την πολύτιμη ψυχή μου.
Βγάλε με από του λιονταριού το στόμα,
σώσε με απ΄του αγριοβούβαλου τα κέρατα.

Κύριε, μου έχεις κιόλας αποκριθεί!


Θα εξιστορώ στ΄αδέρφια μου την ύπαρξή σου,

μέσα σ' όλη τη σύναξη θα σ' εξυμνώ.
Όσοι τον Κύριο σέβεστε, υμνήστε τον!
Όλοι οι απόγονοι του Ιακώβ, δοξάστε τον! 
Όλοι οι Ισραηλίτες, φοβηθείτε τον!
Κανένα δεν περιφρόνησε φτωχό ούτε για την θλίψη του αδιαφόρησε,
δεν έκρυψε από αυτόν το πρόσωπό του μα στην κραυγή του για βοήθεια ανταποκρίθηκε.
Ο έπαινος μου από σένα αρχίζει Κύριε,
σε σύναξη μεγάλη τα τάματα μου θα τα εκπληρώσω μπροστά σε αυτούς που σε φοβούνται.
Θα φάνε οι φτωχοί και θα χορτάσουν,
όσοι ζητούν τον Κύριο θα τον δοξάσουν, οι καρδιές τους θα ζήσουν αιώνια.

Θα θυμηθούν και θα γυρίσουν στον Κύριο όλα τα πέρατα της γης και θα τον προσκυνήσουν οι οικογένειες όλων των λαών.

Γιατί στον Κύριο η απόλυτη εξουσία ανήκει και αυτός στα έθνη κυριαρχεί.
Μονάχα αυτόν θα προσκυνήσουν οι καλοζωισμένοι όλοι της γης,
κάθε θνητός της γης θα υποκλιθεί μπροστά του,
θα ζήσει κι η ψυχή μου χάρη σε αυτόν.


Οι επερχόμενες γενιές θα τον λατρεύουν, 
θα μιλάνε για τον Κύριο στη γενιά που έρχεται, 
θα διαλαλούνε τη δικαιοσύνη του, σ' αυτούς που πρόκειται να γεννηθούν, 
τα όσα έκανε θα πουν.







1. Κατά την ένατη περίπου ώρα φώναξε ο Ιησούς με δυνατή φωνή, και είπε, "Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί;", το οποίο σημαίνει: Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειπες;
Κατά Ματθαίον κεφ 27  45-46

2. Όσοι βάδιζαν πλησίον, τον βλασφημούσαν και κουνούσαν τα κεφάλια τους και έλεγαν, "Εσύ που θα γκρέμιζες τον ναό και σε τρεις μέρες θα τον ανοικοδομούσες, σώσε τον εαυτό σου. Εάν είσαι Υιός του Θεού, κατέβα από τον σταυρό". Επίσης και οι αρχιερείς, μαζί με τους γραμματείς και τους πρεσβύτερους, έλεγαν "Άλλους έσωσε, τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει. Εάν είναι βασιλεύς του Ισραήλ, ας κατέβει τώρα από τον σταυρό και θα πιστέψουμε σ΄ αυτόν. Έχει πεποίθηση στον
Θεό, ας τον σώσει τώρα, εάν το θέλει, διότι είπε, "Είμαι Υιός του Θεού".
Κατά Ματθαίον κεφ 27  39-43

 3. Κατά τον έκτο μήνα , αποστάλθηκε ο άγγελος Γαβριήλ από το Θεό στην πόλη της Γαλιλαίας, που ονομάζεται  Ναζαρέτ, προς παρθένα η οποία ήταν μνηστευμένη με άντρα, που ονομαζόταν Ιωσήφ, από τον οίκο Δαβίδ. και το όνομα της παρθένας ήταν Μαριάμ. Και αφού εισήλθε και παρουσιάστηκε προς αυτήν, είπε: “Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου. [Ευλογημένη εσύ μεταξύ των γυναικών]”.  Εκείνη ταράχτηκε πολύ από τα λόγια αυτά και διαλογιζόταν τι είδους μπορεί να είναι αυτός ο χαιρετισμός.  Και ο άγγελος της είπε: “Μη φοβάσαι, Μαριάμ, γιατί βρήκες χάρη μπροστά στο Θεό.  Και ιδού, θα συλλάβεις στην κοιλιά και θα γεννήσεις γιο και θα καλέσεις το όνομά του Ιησού.  Αυτός θα είναι μεγάλος και θα κληθεί Υιός του Υψίστου και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του,  και θα βασιλέψει πάνω στον οίκο Ιακώβ στους αιώνες και δε θα υπάρχει τέλος στη βασιλεία του”.  Είπε τότε η Μαριάμ προς τον άγγελο: “Πώς θα γίνει αυτό, αφού δε γνωρίζω άντρα;”  Και αποκρίθηκε ο άγγελος και της είπε: “Πνεύμα Άγιο θα έρθει πάνω σου και δύναμη Υψίστου θα σε επισκιάσει. γι’ αυτό και το άγιο που θα γεννηθεί θα κληθεί Υιός Θεού.
Κατά Λουκά κεφ 1  26-35

 4. Ύστερα, επειδή γνώριζε ο Ιησούς ότι όλα έχουν ήδη εκτελεστεί, για να εκπληρωθεί σε όλα η γραφή, λέει, "Διψώ". Εκεί βρισκότανε δοχείο γεμάτο ξύδι. Οι στρατιώτες γέμισαν ένα σφουγγάρι με ξύδι, το έβαλαν σε ένα κοντάρι και το έφεραν στο στόμα του Ιησού.
Κατά Ιωάννη κεφ 19  28-29

5. Οι στρατιώτες, όταν σταύρωσαν τον Ιησού, πήραν τα ενδύματα του και τα χώρισαν σε τέσσερα μερίδια, ένα μερίδιο για κάθε στρατιώτη, ο δε χιτώνας δεν είχε ραφή, ήταν υφαντός από επάνω έως κάτω. Είπαν λοιπόν μεταξύ τους, "Ας μη τον σχίσουμε αλλά ας βάλουμε για αυτόν κλήρο τίνος θα πέσει".
Κατά Ιωάννη κεφ 19  23-24
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

147 εταιρείες κυβερνούν τον κόσμο

Ποιος κυβερνά τον κόσμο; Το κλασικό και σχεδόν γραφικό αυτό ερώτημα, που σε κάθε εποχή δέχεται διαφορετικές απαντήσεις, έχει την απάντησή του και στις μέρες μας: μόλις 147 επιχειρήσεις! Μπορείτε να απαντήσετε και 737 επιχειρήσεις, καθώς οι 147 πρώτες ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ οι 737 (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι 147) ελέγχουν το 80% της οικονομίας του πλανήτη! Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην υδρόγειο.

Οι πάντες υπέθεταν ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το φανταζόταν. Γι' αυτό και έχει προκαλέσει παγκόσμιο σάλο, αίσθηση και συζητήσεις η πρωτοποριακή μελέτη τριών Ελβετών ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, που αποκάλυψε τα στοιχεία αυτά.

Ο Τζέιμς Γκλάτφελντερ, ο Στέφανο Μπατιστόν και η Στεφανία Βιτάλι, ειδικοί στα σύνθετα δίκτυα, ανέλαβαν ένα εξαιρετικής σημασίας και τεράστιου όγκου δουλειάς έργο. Αντλησαν τα στοιχεία της βάσης δεδομένων του ΟΟΣΑ για τις επιχειρήσεις (Οτβίς) για το έτος 2007, το οποίο τότε περιλάμβανε στοιχεία για 37 εκατομμύρια επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο (σήμερα περιλαμβάνει 44 εκατομμύρια εταιρείες).

Από αυτά τα 37.000.000 ξεχώρισαν 43.060 επιχειρήσεις, οι οποίες ανταποκρίνονται στα κριτήρια που θέτει ο ΟΟΣΑ για να οριστούν ως πολυεθνικές. Από εκεί και πέρα άρχισε η κοπιαστική και πρωτότυπη δουλειά των ερευνητών: ερεύνησαν τι ποσοστό συμμετοχής έχει η καθεμιά από τις μεγάλες αυτές επιχειρήσεις παγκόσμιας κλίμακας σε άλλες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες.

Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι κάθε μία από αυτές τις 43.000 επιχειρήσεις είχε κατά μέσο όρο πακέτα μετοχών (όχι πλειοψηφικά, εννοείται) σε άλλες 20 επιχειρήσεις αυτής της κατηγορίας! Η αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους δηλαδή ήταν τεράστιας έκτασης, πέρα φυσικά από τις μετοχές εταιρειών μικρότερου μεγέθους που κατείχαν και οι οποίες αποκάλυψαν ένα δίκτυο 600.000 αλληλεξαρτώμενων εταιρειών.

Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων αυτών έφερε στο φως τις 147 προαναφερθείσες επιχειρήσεις (τα τρία τέταρτα των οποίων ανήκουν στον χρηματοπιστωτικό τομέα, με πρώτη στον κόσμο τη βρετανική τράπεζα Μπάρκλεϊς) που εκπροσωπούν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Διαπιστώνεται έτσι η ύπαρξη «μιας οικονομικής υπερ-οντότητας στο παγκόσμιο δίκτυο των μεγάλων εταιρειών», όπως επισημαίνουν οι Ελβετοί ερευνητές.
Η αλληλοδιασύνδεση αυτών των πανίσχυρων επιχειρήσεων ενισχύεται ακόμη περισσότερο από δάνεια που χορηγούν η μία στην άλλη, από ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και από άλλα υψηλού κινδύνου χρηματοοικονομικά προϊόντα εντελώς αδιαφανή.

Το πολύ σημαντικό όμως στοιχείο επίσης είναι ότι αυτή η στενότατη αλληλοδιασύνδεση αυξάνει τρομερά τους κινδύνους μετάδοσης σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, γιατί «σε άσχημες εποχές οι επιχειρήσεις εμφανίζουν ταυτόχρονα προβλήματα» και έτσι δρουν άκρως αποσταθεροποιητικά για το σύστημα.

Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς. Ετσι εξηγείται γιατί η χρεοκοπία μίας και μόνης τράπεζας (34ης στη λίστα των Ελβετών ερευνητών το 2007) πυροδότησε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση - ακριβώς λόγω της ισχυρότατης αλληλοδιασύνδεσης αυτών των γιγαντιαίων επιχειρήσεων.

Η μελέτη των ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης δεν μετράει φυσικά την τρομερή πολιτική ισχύ που δίνει σε αυτές τις 147 εταιρείες η κολοσσιαία οικονομική τους δύναμη. «Στις ΗΠΑ κατόρθωσαν πάνω απ' όλα οι πρώην συνεργάτες της τράπεζας Γκόλντμαν Σαξ που βρίσκονται στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Κογκρέσο καθώς και οι λομπίστες της Γουόλ Στριτ να εμποδίσουν κάθε πραγματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα... Επίσης στην Αγγλία, στην Ελβετία ή στη Γερμανία πολύ λίγα έχουν γίνει στο θέμα αυτό», έγραφε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ».
ΣΚΑΝΔΑΛΟ 

Αντί για φόρους επιδοτήσεις
Ισχύς χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα δεν σημαίνει τίποτα στην εποχή μας. Γι' αυτό και οι κολοσσιαίες επιχειρήσεις που προαναφέραμε δεν πληρώνουν ουσιαστικά φόρους. Οπως γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η Τζένεραλ Ελέκτρικ για παράδειγμα, με κέρδη μέσα στις ΗΠΑ το 2010 ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όχι μόνο δεν πλήρωσε ούτε ένα δολάριο φόρο, αλλά πήρε κι από πάνω προνομιακές επιδοτήσεις τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων! Σκανδαλώδες, αλλά συνηθισμένο πλέον. Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950, το κράτος εισέπραττε από τις επιχειρήσεις το 30% των εσόδων του, ενώ το 2009 εισέπραξε μόλις το... 6,6%! Τώρα τα κράτη «γδέρνουν» φορολογικά τους πολίτες τους. Οι εταιρείες κάνουν πάρτι.

Το ειδα στην Stavrovelonia
Διαβάστε Περισσότερα »

Όλοι τους προδότες

Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδας στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει.
Θουκιδίδης  460 - 398 πΧ
Διαβάστε Περισσότερα »

ShareThis