Κυριακή 17 Ιουνίου 2012
Η Ζωή του Δαυίδ (μέρος δεύτερο)
Δαυίδ και Γολιάθ.
Οταν Φιλισταίοι συγκέντρωσαν τα στρατεύματά τους για πόλεμο, ένας άνδρας προμαχητής βγήκε από το στρατόπεδο των Φιλισταίων, ονομαζόμενος Γολιάθ, από τη Γαθ, ύψους έξι πηχών και μιας σπιθαμής (περίπου 3 μέτρα). Και είχε χάλκινη περικεφαλαία επάνω στο κεφάλι του, και ήταν ντυμένος με αλυσιδωτό θώρακα· και το βάρος τού θώρακα ήταν 5.000 σίκλοι χαλκού· και επάνω στα σκέλη του είχε κνημίδες χάλκινες, κι ανάμεσα στους ώμους του ένα χάλκινο δόρυ. Και το κοντάρι τού δόρατός του ήταν σαν το αντί τού υφαντή· και η λόγχη τού δόρατός του ζύγιζε 600 σίκλους σιδήρου· και ένας, κρατώντας την επιμήκη ασπίδα, προπορευόταν μπροστά του.Και όταν στάθηκε, βόησε προς τις παρατάξεις τού Ισραήλ, και τους είπε: Γιατί βγαίνετε να παραταχθείτε σε μάχη; Δεν είμαι εγώ ο Φιλισταίος, κι εσείς δούλοι τού Σαούλ; Διαλέξτε για τον εαυτό σας έναν άνδρα, και ας κατέβει σε μένα· και αν μεν μπορέσει να πολεμήσει μαζί μου, και με θανατώσει, τότε εμείς θα γίνουμε δούλοι σας· αλλά, αν εγώ υπερισχύσω εναντίον του, και τον θανατώσω, τότε εσείς θα είστε δούλοι μας, και θα δουλεύετε σε μας. Και ο Φιλισταίος είπε: Εγώ εξουθένωσα τις παρατάξεις τού Ισραήλ αυτή την ημέρα· δώστε μου έναν άνδρα, για να μονομαχήσουμε.
Όταν άκουσε ο Σαούλ και ολόκληρος ο Ισραήλ εκείνα
τα λόγια τού Φιλισταίου, ταράχτηκαν και φοβήθηκαν υπερβολικά.
Αυτό γινόταν για σαράντα μέρες.
Ο Ιεσσαί είπε μια μέρα στον Δαβίδ τον γιο του: Πάρε, τώρα, για τα αδέλφια σου ένα εφά από τούτο το φρυγανισμένο σιτάρι, και τούτα τα δέκα ψωμιά, και τρέξε στο στρατόπεδο στα αδέλφια σου· 18 και φέρε στον χιλίαρχο τούτα τα δέκα νωπά τυριά, και δες αν οι αδελφοί σου υγιαίνουν, και πάρε απ' αυτούς ένα σημάδι.
Και ενώ μιλούσε μαζί τους από τα στρατεύματα των
Φιλισταίων ανέβαινε ο Γολιάθ, και μίλησε τα ίδια εκείνα λόγια· και ο Δαβίδ τα
άκουσε.
Και ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ: Ας μη
ταπεινώνεται η καρδιά κανενός ανθρώπου εξαιτίας του· ο δούλος σου θα πάει και
θα πολεμήσει με τούτον τον Φιλισταίο.
Και ο Σαούλ είπε στον Δαβίδ: Δεν μπορείς
να πας ενάντια σ' αυτόν τον Φιλισταίο για να πολεμήσεις μαζί του· επειδή, εσύ
είσαι παιδί, κι αυτός είναι άνδρας πολεμιστής από τη νιότη του.
Και ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ: Ο δούλος σου
έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα του, και ήρθε ένα λιοντάρι και μια αρκούδα, και
άρπαξε ένα πρόβατο από το κοπάδι· και βγήκα πίσω απ' αυτό, και το πάταξα,
και το ελευθέρωσα από το στόμα του· και καθώς σηκώθηκε εναντίον μου, το άρπαξα
από τη σιαγόνα, και το χτύπησα, και το θανάτωσα· ο δούλος σου χτύπησε και το
λιοντάρι και την αρκούδα· και ο Φιλισταίος αυτός, ο απερίτμητος, θα είναι σαν
ένα απ' αυτά, επειδή εξουθένωσε τα στρατεύματα του ζωντανού Θεού. Και ο
Δαβίδ είπε: Ο Κύριος που με ελευθέρωσε από το χέρι τού λιονταριού, και από το
χέρι τής αρκούδας, αυτός θα με ελευθερώσει και από το χέρι αυτού του
Φιλισταίου.
Και ο Σαούλ είπε στον Δαβίδ: Πήγαινε, και ο
Κύριος ας είναι μαζί σου.
Και ο Σαούλ όπλισε τον Δαβίδ με την
πανοπλία του, και έβαλε στο κεφάλι του μια χάλκινη περικεφαλαία· και τον έντυσε
με θώρακα. Και ο Δαβίδ ζώστηκε τη ρομφαία του επάνω από την πανοπλία του,
και θέλησε να περπατήσει· επειδή, δεν είχε δοκιμάσει. Και ο Δαβίδ είπε στον
Σαούλ: Δεν μπορώ μ' αυτά να περπατήσω· επειδή, ποτέ δεν έχω δοκιμάσει. Και τα
ξεντύθηκε ο Δαβίδ από πάνω του.
Και πήρε στο χέρι του τη ράβδο του, και
διάλεξε για τον εαυτό του πέντε ομαλές πέτρες από τον χείμαρρο, και βάζοντάς
τες στο ποιμενικό του σακί και στο θυλάκιο, και τη σφενδόνη του στο χέρι του,
πλησίαζε στον Φιλισταίο.
Ο δε Φιλισταίος ερχόταν προχωρώντας, και
πλησίαζε στον Δαβίδ· και ο ασπιδοφόρος άνδρας μπροστά απ' αυτόν. Και όταν ο
Φιλισταίος κοίταξε ολόγυρά του, και είδε τον Δαβίδ, τον καταφρόνησε· επειδή,
ήταν παιδί, και ξανθός, και ωραίος στην όψη.
Και ο Φιλισταίος είπε στον Δαβίδ: Σκύλος
είμαι εγώ, ώστε έρχεσαι σε μένα με ράβδους; [Και είπε ο Δαβίδ: Όχι, αλλά είσαι
χειρότερος από σκύλο (κατά τους Ο΄)] Και ο Φιλισταίος καταράστηκε τον Δαβίδ
στους θεούς του. Και ο Φιλισταίος είπε στον Δαβίδ: Έλα σε μένα και θα
παραδώσω τις σάρκες σου στα πουλιά τού ουρανού, και στα θηρία τού χωραφιού.
Και ο Δαβίδ είπε στον Φιλισταίο: Εσύ
έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαία, και δόρυ, και ασπίδα· εγώ, όμως, έρχομαι
εναντίον σου στο όνομα του Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων τού
Ισραήλ, που εσύ εξουθένωσες· αυτή την ημέρα ο Κύριος θα σε παραδώσει στο
χέρι μου· και θα σε πατάξω, και θα αφαιρέσω από σένα το κεφάλι σου· και θα
παραδώσω τα πτώματα του στρατοπέδου των Φιλισταίων αυτή την ημέρα στα πουλιά
τού ουρανού, και στα θηρία τής γης· για να γνωρίσει όλη η γη ότι υπάρχει Θεός
στον Ισραήλ· και ολόκληρο αυτό το πλήθος θα γνωρίσει ότι ο Κύριος δεν σώζει
με ρομφαία και δόρυ· επειδή, του Κυρίου είναι η μάχη, κι αυτός θα σας παραδώσει
στο χέρι μας. Και όταν ο Φιλισταίος σηκώθηκε, και ερχόταν και πλησίαζε σε
συνάντηση του Δαβίδ, έσπευσε ο Δαβίδ, και έτρεξε στη μάχη εναντίον του
Φιλισταίου.
Και ο Δαβίδ απλώνοντας το χέρι του στο σακί, πήρε από εκεί μια πέτρα, και την εκσφενδόνισε, και χτύπησε τον Φιλισταίο στο μέτωπό του, ώστε η πέτρα μπήχτηκε στο μέτωπό του· και έπεσε κατά πρόσωπο στη γη. Και ο Δαβίδ υπερίσχυσε ενάντια στον Φιλισταίο με τη σφενδόνη και με την πέτρα, και χτύπησε τον Φιλισταίο, και τον θανάτωσε. Αλλά, δεν υπήρχε ρομφαία στο χέρι τού Δαβίδ· γι' αυτό, έτρεξε ο Δαβίδ, και αφού στάθηκε επάνω στον Φιλισταίο, πήρε τη ρομφαία του, και την έσυρε από τη θήκη της, και αφού τον θανάτωσε, έκοψε μ' αυτή το κεφάλι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου