Τρίτη 19 Ιουνίου 2012
Η Ζωή του Δαυίδ (μέρος τρίτο)
Το τέλος του Σαούλ.
Ο Σαούλ τον φθόνησε και προσπάθησε αρκετές φορές να τον
σκοτώσει. Μάλιστα μετά τη νίκη του Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ, αφού η δόξα και η
δημοτικότητά του μεγαλύτερη από αυτή του Σαούλ, ο Σαούλ τον μίσησε ακόμα
περισσότερο, αποφάσισε να τον σκοτώσει.
Κυνηγημένος από τον Σαούλ, ο Δαβίδ κρύφτηκε μαζί με τους
άντρες του σε σπηλιές στην έρημο της Ιουδαίας. Αν και δόθηκαν στον Δαβίδ
ευκαιρίες να σκοτώσει το Σαούλ, η οσιότητά του στον Θεό και η μεγαλοψυχία του
δεν του το επέτρεψαν. Παρόμοια ενήργησε και μετά το θάνατο του Σαούλ, όταν
ανέλαβε τη φροντίδα του ανάπηρου γιου του Σαούλ, του Μεμφιβοσθέ. Αργότερα
κατέφυγε στη Γαθ. Μάλιστα, πολλούς από τους ψαλμούς που περιέχονται στους
Βιβλικούς Ψαλμούς ο Δαβίδ τούς έγραψε αυτή την περίοδο της ζωής του, ως φυγάς.
Μετά το θάνατο του Σαούλ και των γιων του από τους Φιλισταίους, ο Δαβίδ έκλαψε
πικρά, γράφοντας και έναν εξαίρετο θρήνο
Βασιλεία Δαυίδ.
Κατόπιν πήγε μαζί με το στρατό του στη Χεβρών, όπου ο
λαός τον ανακήρυξε βασιλιά, σε ηλικία 30 ετών. Κατά τα δύο πρώτα χρόνια της
βασιλείας του έκανε πόλεμο εναντίον των βόρειων φυλών που αναγνώριζαν ως
βασιλιά τον Ις-βοσθέ (Ισβόσεθ), ο οποίος υποστηριζόταν από το στρατηγό Αβενήρ.
Μετά τη νίκη του και το θάνατο των δύο αυτών αντρών, ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς και
των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Εγκαταστάθηκε στη νέα πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ
και εξέτεινε τα σύνορα του βασιλείου του, νικώντας όλους τους εχθρούς του, τους
Φιλισταίους, τους Χαναανίτες, τους Αμμωνίτες και τους Σύριους, τους Ιδουμαίους,
τους Αμαληκίτες, τους Μωαβίτες και τους Αραμαίους, εξασφαλίζοντας ειρηνική
περίοδο με όλους τους γειτονικούς λαούς. Κατόπιν άρχισε την οργάνωση του
κράτους. Οργάνωσε επίσης το στρατό. Εργάστηκε για την οργάνωση της λατρείας του
Θεού, μετέφερε με μεγάλες τιμές την Κιβωτό της Διαθήκης από την Κιριάθ-ιαρείμ
στην Ιερουσαλήμ, οργάνωσε την υπηρεσία των λευιτών, των ιερέων, των μουσικών
και των θυρωρών του Ναού, και οραματίστηκε την ανέγερση ενός Ναού, μοναδικού
στα χρονικά. Τα σχέδια του Ναού έκανε ο ίδιος, αλλά τελικά τον έχτισε ο γιος
του Σολομώντας . Ο Θεός του αποκάλυψε ότι θα στερέωνε το θρόνο του στον αιώνα
και από το σπέρμα του θα προερχόταν ο Σωτήρας του κόσμου
Παρ' όλη την ισχυρή πίστη και την αποκλειστική αφοσίωσή του
προς τον Θεό, ο Δαβίδ διέπραξε ορισμένα πολύ σοβαρά παραπτώματα. Σκότωσε 7
απογόνους του βασιλιά Σαούλ, απαρίθμησε το λαό, μοίχεψε με τη Βηθ-σαβεέ
(Βηρσαβεέ) και σκότωσε μέσω πλεκτάνης τον σύζυγός της Ουρία. Ο προφήτης Νάθαν
τον έλεγξε με θάρρος για τις ανήθικες πράξεις του και ο Δαβίδ μετανόησε
ολόκαρδα και μεταμελήθηκε για την προηγούμενη πορεία του. Αλλά ο Θεός δεν
απέτρεψε τις σκληρές συνέπειες των αμαρτιών του που επήλθαν στη ζωή του. Για παράδειγμα,
ο γιος του Αβεσσαλώμ στασίασε εναντίον του σφετεριζόμενος τη βασιλεία του, με
θλιβερό όμως τέλος, κάτι που προκάλεσε μεγάλο πόνο στον Δαβίδ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής ήταν περίοδος πολύ συχνών
πολέμων με τους Φιλισταίους. Ο γιος του Αδωνίας προσπάθησε να αποσπάσει το
θρόνο από τον Σολομώντα, τελικά όμως με την παρέμβαση του Νάθαν αποφεύχθη. Οι
συμφορές αυτές έκαναν τον Δαβίδ ακόμη πιο ταπεινό και τον έφεραν πιο κοντά στο
Θεό.
Βασίλευσε για 40 χρόνια —επτά από τα οποία στη Χεβρώνα
και άλλα 33 στην Ιερουσαλήμ— και «υπηρέτησε πιστά τη βουλή του Θεού στη γενιά
του». Πριν πεθάνει έδωσε κατευθυντήριες οδηγίες στο γιο του Σολομώντα.
Θεωρείται ως ο σπουδαιότερος βασιλιάς του Ισραήλ και μία από τις μεγαλύτερες
φυσιογνωμίες των Γραφών. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρόνων και θάφτηκε
στην πόλη Δαβίδ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου