Καταρχήν θα ήθελα να εξηγήσω λέγοντας αδέρφια μου, τι εννοώ.

Αδερφός μου είναι ο οποιοσδήποτε μαχητής του καλού.

Σημασία δεν έχουν η θρησκεία και τα πολιτικά πιστεύω διότι κατά την ταπεινή μου άποψη αυτή την στιγμή κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια.

Αυτό που έχει σημασία είναι μέσα του να υπάρχει φιλαλήθεια, Ειρήνη, δικαιοσύνη, σοφία και πάνω από όλα αγάπη.

Και όταν φανερωθεί η αλήθεια στην γη είμαι σίγουρος ότι σε όποια θρησκεία η πολιτικό χώρο ανήκει αυτός ο άνθρωπος θα την ακολουθήσει.

Οπότε απευθύνομαι αποκλειστικά και μόνο σε αυτούς, Έλληνες και μη .

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Η Ζωή του Δαυίδ (μέρος πρώτο) - Ψαλμός 48


 Νεανικά Χρόνια.

Στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας ζούσε ένας ευγενικός και αξιοσέβαστος άνθρωπος που τον έλεγαν Ιεσσέ. Είχε οχτώ έξυπνους και προικισμένους γιους, ο νεότερος από τους οποίους ήταν ο Δαυίδ, με μικρό ανάστημα, ξανθός και ωραίος. Ο Δαυίδ ήταν ένας ταπεινός νέος και φύλαγε τα κοπάδια του πατέρα του. Την καρδιά του ζέσταινε η αγάπη για το Θεό και το λαό του, κάτι το οποίο εξέφραζε στους ψαλμούς και έπαιζε στη λύρα του.

`Ένιωθε επίσης βαθιά αγάπη για τα αρνιά του και κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα. `Όσες φορές έβγαζε τα κοπάδια του να βοσκήσουν πήγαινε τα μικρά αρνάκια στο φρέσκο και τρυφερό χορτάρι, γιατί δεν είχαν καθόλου δόντια.

`Όταν τα αρνάκια  έτρωγαν τα νόστιμα εδέσματα, πήγαινε εκεί τα πιο γέρικα πρόβατα και τις γέρικες αγελάδες, που τα δόντια τους ήταν αδύναμα για να φάνε το μεσαίο μέρος των μίσχων που ήταν ακόμα μαλακό γι’αυτά. Τέλος πήγαινε στον αγρό τα νεαρά πρόβατα και τα βόδια που τα δόντια τους ήταν γερά, για να φάνε το μέρος από το χορτάρι που ήταν πιο κοντά στις ρίζες.

Είχε ανεξάντλητη φυσική δύναμη και δε φοβόταν κανένα άγριο ζώο. Στην πραγματικότητα δε φοβόταν κανέναν και τίποτα, παρά μόνο το Θεό. Και όταν κάποιο λιοντάρι ή αρκούδα επιτίθονταν στα κοπάδια του για να καταβροχθίσει κανένα πρόβατο ή καμιά αγελάδα, ο Δαυίδ έπεφτε στο άγριο θηρίο και το έδιωχνε μακριά, σώζοντας τη λεία του από βέβαιο θάνατο.
.

 

Ο Δαυίδ χρίζεται βασιλιάς.

Και έτσι είπε ο Θεός: «Σε κάποιον που περιποιείται τα ζώα του με τόση
αφοσίωση και το καθένα σύμφωνα με τις ανάγες του, μπορώ να του αναθέσω με ασφάλεια τη φροντίδα των ιερών αμνών Μου, του λαού Μου».
Ο προφήτης Σαμουήλ ήταν πολύ λυπημένος που ο Βασιλιάς Σαούλ είχε διαψεύσει τις ελπίδες του στον πόλεμο εναντίον του Αμαλήκ και είχε κατά συνέπεια αποδειχθεί ανάξιος για το στέμμα. Ο Θεός όμως είπε στο Σαμουήλ: «Σταμάτα να κλαις! Πήγαινε στη Βηθλεέμ και εκεί θα δώσεις το χρίσμα του μελλοντικού βασιλιά, σε ένα από τους γιους του Ιεσσέ. Το Εβραϊκό βασίλειο θα παραμείνει σε αυτόν και στα παιδιά του, και στα παιδιά των παιδιών του για πάντα, γιατί αυτός είναι ο κατάλληλος».

Ο προφήτης Σαμουήλ πήγε στη Βηθλεέμ και ενημέρωσε τον Ιεσσέ για την εντολή του Θεού. Ο Ιεσσέ έφερε μπροστά στον προφήτη όλους τους γιους του, έναν έναν χωριστά. Ο Σαμουήλ θέλησε να δώσει το χρίσμα στο μεγαλύτερο γιο του που ήταν όμορφος, έξυπνος και είχε ευγενικό χαρακτήρα. Αλλά ο Θεός του είπε: «`Οχι αυτόν!».

Προσπάθησε να χρίσει τον δεύτερο, αλλά το λάδι χάθηκε από το κέρας για το χρίσμα, έτσι ο προφήτης Σαμουήλ κατάλαβε πως ούτε αυτός ήταν ο μελλοντικός βασιλιάς. Το ίδιο συνέβη με όλους τους γιους του Ιεσσέ. Ο Σαμουήλ βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Κατάλαβε πως ο Θεός τον τιμωρούσε και αναφώνησε: «Είμαι ο προφήτης» και τώρα ήταν ανίκανος να δει ποιος θα ήταν ο μελλοντικός βασιλιάς.

«`Εχεις και άλλο γιο;» ρώτησε ο προφήτης Σαμουήλ τον Ιεσσέ.
«Ναι» απάντησε ο Ιεσσέ, «ο μικρότερός μου ο γιος, ο Δαυίδ που είναι στον αγρό και φυλάει τα κοπάδια μου...»

Ο Σαμουήλ ζήτησε να του φέρουν αμέσως μπροστά του τον Δαυίδ και καθώς στάθηκε μπροστά του, το λάδι γέμισε πάλι το κέρας. Ο Σαμουήλ άκουσε τότε τη φωνή του Θεού που του έλεγε: «Αυτός είναι ο ένας που έχω διαλέξει». Τότε ο προφήτης έχρισε το Δαυίδ σαν το βασιλιά που θα διαδέχονταν τον Σαούλ και επέστρεψε σπίτι του.




 Ψαλμός 48 (μετάφραση από εβδομήκοντα)

 ΑΚΟΥΣΤΕ τούτα τα λόγια, όλοι οι λαοί· ακροαστείτε όλοι οι κάτοικοι της οικουμένης·
και αυτοί που έχουν γεννηθεί στη γη και οι υιοί των ανθρώπων, 
πλούσιοι μαζί και φτωχοί.  

 Το στόμα μου  θα πει  σοφία· και η μελέτη τής καρδιάς μου  σύνεση. 
Θα στρέψω στη παραβολή το αυτί μου· θα εκθέσω με ψαλτήριο το αίνιγμά μου . 

 Γιατί να φοβάμαι σε πονηρή μέρα; 
η ανομία της φτέρνας μου θα με κυκλώσει. 
Αυτοί που  ελπίζουν στη  δύναμή τους, 
και καυχιόνται στο μέγεθος τού πλούτου τους,
δεν λυτρώνετε ο αδερφός,  θα λυτρωθεί ο άνθρωπος;
δεν θα δώσει στον Θεό εξιλασμό γι' αυτόν· 
και την τιμή της λύτρωσης της ψυχής του,ώστε να ζήσει αιώνια,
για να μη δει φθορά όταν βλέπει τους σοφούς να πεθαίνουν.

 Μαζί θα χαθούν ο  άφρονας και ο ανόητος, 
και θα αφήσουν σε άλλους τον πλούτο τους. 
Και οι τάφοι  τους είναι οι οικίες τους στον αιώνα, 
η μόνιμη διαμονή τους σ' όλες τις γενιές,
έστω κι αν είχαν κτήματα στο όνομα τους.

 Και ο άνθρωπος που είναι μέσα σε τιμή δεν κατάλαβε, 
συγκρίθηκε με τα ανόητα κτήνη και έγινε όμοιος τους .

 Αυτός είναι ο δρόμος τους, σκάνδαλο για αυτούς, 
και με αυτά στο στόμα τους ευχαριστιούνται.
Μαντρίζονται στον Άδη σαν τα πρόβατα, ο θάνατος ποιμαίνει αυτούς,
και θα τους κατακυριεύσουν αυτούς οι ευθείς το πρωί,
και η βοήθεια από την δόξα τους θα χαθεί στον Άδη .

 Αλλά ο Θεός θα σώσει τη ζωή μου, από τα χέρια του Άδη θα με πάρει.

 Μη φοβάσαι άμα πλουτίσει άνθρωπος, κι όταν αυξηθεί η δόξα του σπιτιού του.
Μαζί του δεν θα πάρει τίποτα από αυτά πεθαίνοντας,
ούτε η δόξα τον ακολουθεί στο τάφο.
Όσο ζει θα μακαρίζει την ψυχή του,
θα σε ευχαριστεί όταν του φέρεσαι καλά.
Όμως κι αυτός θα πάει να βρει τη γενιά των προγόνων του 
και ποτέ πια το φως δεν θα το δούνε.

 Και ο άνθρωπος που είναι μέσα σε τιμή δεν κατάλαβε, 
συγκρίθηκε με τα ανόητα κτήνη και έγινε όμοιος τους .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ShareThis