Τρίτη 24 Απριλίου 2012
Ποιος θα μας χωρισει απο την αγαπη του Θεου;
Η πλαση αναμενει με λαχταρα την αποκαλυψη των υιων του Θεου. Διοτι η πλαση υποταχθηκε στην ματαιοτητα, οχι θεληματικα, αλλα εξ αιτιας εκεινου που την υπεταξε, με την ελπιδα οτι και αυτη η πλαση θα ελευθερωθει απο τη δουλεια της φθορας, για να μπει στην ενδοξη ελευθερια των παιδιων του Θεου.
Γνωριζουμε οτι ολοκληρη η πλαση στεναζει και συμπασχει μεχρι σημερα. Και οχι μονο αυτη, αλλα και μεις οι ιδιοι, που εχουμε την απαρχη του Πνευματος, στεναζουμε μεσα μας καθως περιμενουμε την υιοθεσια, την απολυτρωση του σωματος μας. Διοτι με την ελπιδα αυτη σωθηκαμε.
Αλλα η ελπιδα που την βλεπει κανεις δεν ειναι ελπιδα,γιατι να ελπιζει κανεις για εκεινο που ηδη βλεπει; Αλλα αν ελπιζουμε για εκεινο που δεν βλεπουμε, τοτε το περιμενουμε με υπομονη.
Κατα τον ιδιο τροπο και το πνευμα βοηθαει τις αδυναμιες μας, διοτι δεν γνωριζουμε πως πρεπει να προσευχωμαστε, αλλα αυτο το Πνευμα μεσιτευει για μας με στεναγμους που δεν μπορουν να εκφραστουν με λογια, και εκεινος που ερευνα τις καρδιες γνωριζει ποιος ειναι ο ποθος του πνευματος, διοτι μεσιτευει κατα θειο τροπο για τους αγιους.
Γνωριζουμε οτι για αυτους που αγαπουν τον Θεο ολα συνεργουν για καλο, για εκεινους που ειναι καλεσμενοι συμφωνα με την προθεση του Θεου, διοτι εκεινους προεγνωρισε, αυτους και προωρισε να γινουν ομοιομορφοι προς την εικονα του Υιου του, ωστε αυτος να ειναι πρωτοτοκος μεταξυ πολλων αδερφων. Εκεινους που προωρισε, αυτους και καλεσε, και εκεινους που καλεσε αυτους και δικαιωσε, εκεινους δε που δικαιωσε, αυτους και δοξασε.
Τι λοιπον θα πουμε επανω σε αυτα; Εαν ο Θεος ειναι με το μερος μας, ποιος μπορει να ειναι εναντιον μας; Εκεινος που δεν εφεισθη τον δικο του Υιο αλλα τον παραδωσε σε θανατο προς χαριν ολων μας, πως μαζι με αυτον δεν θα μας χαρισει τα παντα;
Ποιος θα κατηγορηση τους εκλεκτους του Θεου; ο Θεος τους δικαιωνει.
Ποιος θα καταδικασει; O Χριστος ειναι εκεινος που πεθανε και ακομη περισσοτερο, αναστηθηκε, ο οποιος ειναι στα δεξια του Θεου, ο οποιος και μεσιτευει για μας.
Ποιος θα μας χωρισει απο την αγαπη του Χριστου; Η θλιψη ή στεναχωρια ή διωγμος ή πεινα ή γυμνια ή κινδυνος ή μαχαιρα; Καθως ειναι γραμμενο, Προς χαρι σου θανατωνομαστε καθε μερα, θεωρηθηκαμε σαν προβατα προορισμενα για σφαγη. Αλλα σε ολα αυτα ειμαστε με το παραπανω νικητες δια του Χριστου που μας αγαπησε.
Διοτι ειμαι πεπεισμενος, οτι ουτε θανατος, ουτε ζωη, ουτε αγγελοι,
ουτε αρχες, ουτε δυναμεις, τιποτα στο παρον, τιποτα στο μελλον, τιποτα
στα υψη, τιποτα στα βαθη, κανενα αλλο δημιουργημα δεν θα μπορεσει να μας
χωρισει απο την αγαπη του Θεου, την οποια εδειξε δια του Ιησου Χριστου
του Κυριου μας.
Προς Ρωμαιους κεφ 8 18-39
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Mpravo
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΟΝΟ ΑΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΔΟΘΕΙΣ ΘΑ ΣΩΘΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι το Ευαγγέλιο μας ΝΟΥΘΕΤΕΙ και μας λέγει οτι όλος ο λαός Ισραήλ, δηλαδή ΟΛΟΙ οι Ισραηλίτες χωρίς καμία εξαίρεση ήπιαν το ίδιο πνευματικό ποτό" επειδή, έπιναν από πνευματική πέτρα, που ακολουθούσε" και η πέτρα ήταν ο Χριστός.
Αλλά, ο Θεός ΔΕΝ ΕΥΑΡΕΣΤΗΘΗΚΕ στους ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ απ' αυτούς" και καταστρώθηκαν μέσα στην έρημο. Κι αυτά έγιναν ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ για μας (A.Koρινθιους 10:4)
Και εμεις σήμερα ολοι καυχομεθα οτι είμαστε Χριστιανοί και μερικοί μάλιστα οτι Αυτοί είναι οι γνήσιοι και κανένα άλλο δόγμα αλλά Φίλοι η Αγία γραφή νουθετεί και μας λέγει οτι ΟΛΟΙ οι γνησιότατοι Ισραηλίτες ΕΠΙΝΑΝ απο το ιδιο Πνευματικό ΠΟΤΟ απο την ΠΕΤΡΑ που τους ακολουθούσε, και ήταν Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, καλή ώρα σαν κι'εμάς σήμερα που ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ του σώματος και Αίματος του Κυρίου, και Πίνουμε απο την Πνευματική Πέτρα που είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ, και όμως ΟΛΟΙ μας όπως ακριβώς και εκείνοι τον ΘΕΟ δεν τον Ευαρεστούμαι γιατι κατά βάθος τον Χριστο την πνευματική πέτρα σε απόσταση τον κρατούμε.
Ναι μεν μεταλαμβανουμε, ναι μεν πολλά άλλα τυπικά κάνουμε αλλα τον ΧΡΙΣΤΟ την Πετρα την ΠΕΡΟΦΡΟΝΙΜΕΝΗ απο τους Οικοδόμους-το Ιερατιο- που έγινε το αγκωνάρι της οικοδομής (Πράξεις 4;11) και ειναι σήμερα το θεμέλιο της χριστιανικής μας πίστης τον ΠΕΡΦΡΟΝΟΥΜΕ και ΑΡΝΟΥΜΕΘΑ Ν' ΑΝΙΞΟΥΜΕ την καρδιά μας και ΣΩΤΗΡΑ μας να τον ΔΕΧΤΟΥΜΕ!!
Και απο μόνοι μας λογο της δυσπιστίας μας και της ατομικής σκληροκαρδίας μας τον Χριστό να διστάζουμε να του ΔΟΘΟΥΜΕ και ΣΩΤΗΡΑ μας να τον ΔΕΧΤΟΥΜΕ απο την ΕΥΛΟΓΙΑ του Πατρός θα αποκλειστούμε και στην Αιώνια Ζωή με τον Χριστο δεν θα μπούμε, εκτός και αν ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ και του ΔΟΘΟΥΜΕ.
' ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΣΟΥ ΑΝΟΙΓΩ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΧΟΜΑΙ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΟΥ.ΣΥΓΧΩΡΗΣΕ ΜΕ ΠΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΟΥ ΤΟ ΑΓΝΟΟΥΣΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΔΙΝΟΜΑΙ ΕΙΜΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ. ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ'
Είναι η προσευχή που ΣΩΖΕΙ τον αμαρτωλό.