Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013
Για να καταλάβουμε όλοι επιτέλους τι είναι πατριωτισμός, και ποιος πραγματικά είναι ο πατριώτης, θα αναφερθώ σε μια ιστορία, προσέξτε όχι μύθο, ιστορία.
Την ιστορία του Σπύρο Καγιαλὲ-Καγιαλεδάκη.
Ξημέρωμα τοῦ 1897 ἡ Κρήτη «βράζει» ἀπὸ τὶς θηριωδίες τῶν Τούρκων. Οἱ Κρητικοὶ ἀποφασίζουν νὰ κηρύξουν τὴν Ἕνωση μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα. Στὸν Προφήτη Ἠλία τοῦ Ἀκρωτηρίου Χανῖων Κρήτης ὀχυρώνονται οἱ ἐπαναστάτες καὶ ὑψώνουν τὴν ἑλληνικὴ σημαία.
Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ τὴν ἀντίδραση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων (Ἰταλίας, Γαλλίας, Αὐστρίας, Γερμανίας, Ἀγγλίας καὶ Ρωσίας), ποὺ στὶς 9 Φεβρουαρίου 1897, ξεκινοῦν σφοδρὸ βομβαρδισμό. Οι ὀβίδες -δυὸ φορές- χτυποῦν καὶ γκρεμίζουν τὸν ἱστὸ μὲ τὴν ἑλληνικὴ σημαία καὶ δυὸ φορὲς ὁ Καγιαλεδάκης ξαναστήνει τὸν ἱστὸ καὶ ἡ σημαία κυματίζει καὶ πάλι.
Μία νέα ὀβίδα διαλύει τελικὰ τὸν ἱστό. Τότε ὁ Σπύρος Καγιαλὲς ἁρπάζει τὴν σημαία καὶ τὴν ἀνυψώνει κάνοντας τὸ σῶμα τοῦ κοντάρι!
Μόλις οἱ ναύαρχοι τοῦ ἑνωμένου στόλου εἶδαν μὲ τὰ κιάλια ὅτι ἡ σημαία κυματίζει καὶ πάλι μὲ «κοντάρι» ἕναν… ἐπαναστάτη, δὲν πίστευαν στὰ μάτια τους καὶ ἀμήχανοι διέταξαν παύση πυρός. Τὸ στρατόπεδο δονεῖται ἀπὸ ζητωκραυγὲς καὶ πανηγυρισμούς. Στὸ ἑλληνικὸ θωρηκτὸ «Ὕδρα» ψέλνεται ὁ ἐθνικὸς ὕμνος. Ζητωκραυγὲς καὶ χειροκροτήματα ἀκούγονται πλέον ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ ἑλληνικά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ ἰταλικὰ καὶ γαλλικὰ πλοῖα!!!
Ὁ Ἰταλὸς ἐπικεφαλῆς τοῦ στόλου τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ὑποναύαρχος Κανεβάρο, γράφει στὰ ἀπομνημονεύματά του: «Ἡ ἀνύψωση τῆς σημαίας μὲ αὐτὸν τὸν τόσο ἡρωικὸ τρόπο, ἀποτέλεσε μία στιγμὴ τῆς ζωῆς μου ποὺ δὲν θὰ λησμονήσω ποτέ».
Ὁ ναύαρχος Κανεβάρο εἶπε ὅτι ἔμεινε ἄναυδος ἀπὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴν ὡραία αὐτὴ καὶ κατ’ ἐξοχὴν ἡρωικὴ πράξη τοῦ Σπύρου Καγιαλεδάκη, ποὺ ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα νίκησε -στὴν κυριολεξία- τὴν εὐρωπαϊκὴ διπλωματία. Ὄχι μόνο γιατί προκάλεσε τὴν ἄμεση παύση τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ Ἀκρωτηρίου, ἀλλὰ καὶ γιατί προκάλεσε τὴν ὑποβολή, ἀπὸ τοὺς ναυάρχους, εὐνοϊκῶν εἰσηγήσεων πρὸς τὶς κυβερνήσεις τους. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν μετὰ ἀπὸ λίγους μῆνες νὰ κερδίσει ἡ Κρήτη τὴν αὐτονομία της ποὺ προηγήθηκε τῆς Ἕνωσής της μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Ἡ πρώτη θετικὴ ἐξέλιξη «προαναγγέλθηκε» δυὸ μέρες μετὰ τὴν ἡρωικὴ ὅσο καὶ μοναδικὴ στὴν ἱστορία, πράξη τοῦ Σπύρου Καγιαλὲ ἢ Καγιαλεδάκη, μὲ τὴν Προκήρυξη τῶν Ναυάρχων τοῦ ἑνωμένου στόλου Ἰταλίας, Γαλλίας, Αὐστρίας, Γερμανίας, Ἀγγλίας καὶ Ρωσίας.
Ὁ δῆμος Ἀκρωτηρίου γιορτάζει κάθε χρόνο τὴν ἐπέτειο τοῦ βομβαρδισμοῦ τῆς 9ης Φεβρουαρίου 1897 καὶ μαζὶ τιμᾶ μὲ καταθέσεις στεφάνων στὸν ἀνδριάντα τοῦ (δίπλα στοὺς Τάφους τῶν Βενιζέλων), τὸν ἥρωα Σπύρο Καγιαλὲ ἢ Καγιαλεδάκη, ποὺ ἔγινε σύμβολο στὸν ἀγώνα τῶν Κρητικῶν γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Κρήτης μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Τώρα την διαφορά μεταξύ του να είμαι πρόθυμος να θυσιάσω ακόμα και την ζωή μου για να απαλλαγώ από τον ζυγό, να ζήσω ελεύθερος και να ελευθερώσω την πατρίδα μου, με το είμαι κομμάτι από το βρώμικο δεκανίκι του κατεχόμενου καθεστωτικού συστήματος,το δεκανίκι που καταδυναστεύει τον κάθε ταλαίπωρο και δολοφονεί τον κάθε αντιφρονούντα. Το δεκανίκι που πάει πάλι να θολώσει τα νερά.........(σας έχουμε καταλάβει και είμαστε πια αρκετοί.)
Την διαφορά αυτή εαν δεν μπορούν ακόμα και τώρα να την δουν κάποιοι...τι να πω....λυπάμαι.
Την ιστορία του Σπύρο Καγιαλὲ-Καγιαλεδάκη.
Ξημέρωμα τοῦ 1897 ἡ Κρήτη «βράζει» ἀπὸ τὶς θηριωδίες τῶν Τούρκων. Οἱ Κρητικοὶ ἀποφασίζουν νὰ κηρύξουν τὴν Ἕνωση μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα. Στὸν Προφήτη Ἠλία τοῦ Ἀκρωτηρίου Χανῖων Κρήτης ὀχυρώνονται οἱ ἐπαναστάτες καὶ ὑψώνουν τὴν ἑλληνικὴ σημαία.
Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ τὴν ἀντίδραση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων (Ἰταλίας, Γαλλίας, Αὐστρίας, Γερμανίας, Ἀγγλίας καὶ Ρωσίας), ποὺ στὶς 9 Φεβρουαρίου 1897, ξεκινοῦν σφοδρὸ βομβαρδισμό. Οι ὀβίδες -δυὸ φορές- χτυποῦν καὶ γκρεμίζουν τὸν ἱστὸ μὲ τὴν ἑλληνικὴ σημαία καὶ δυὸ φορὲς ὁ Καγιαλεδάκης ξαναστήνει τὸν ἱστὸ καὶ ἡ σημαία κυματίζει καὶ πάλι.
Μία νέα ὀβίδα διαλύει τελικὰ τὸν ἱστό. Τότε ὁ Σπύρος Καγιαλὲς ἁρπάζει τὴν σημαία καὶ τὴν ἀνυψώνει κάνοντας τὸ σῶμα τοῦ κοντάρι!
Μόλις οἱ ναύαρχοι τοῦ ἑνωμένου στόλου εἶδαν μὲ τὰ κιάλια ὅτι ἡ σημαία κυματίζει καὶ πάλι μὲ «κοντάρι» ἕναν… ἐπαναστάτη, δὲν πίστευαν στὰ μάτια τους καὶ ἀμήχανοι διέταξαν παύση πυρός. Τὸ στρατόπεδο δονεῖται ἀπὸ ζητωκραυγὲς καὶ πανηγυρισμούς. Στὸ ἑλληνικὸ θωρηκτὸ «Ὕδρα» ψέλνεται ὁ ἐθνικὸς ὕμνος. Ζητωκραυγὲς καὶ χειροκροτήματα ἀκούγονται πλέον ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ ἑλληνικά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ ἰταλικὰ καὶ γαλλικὰ πλοῖα!!!
Ὁ Ἰταλὸς ἐπικεφαλῆς τοῦ στόλου τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ὑποναύαρχος Κανεβάρο, γράφει στὰ ἀπομνημονεύματά του: «Ἡ ἀνύψωση τῆς σημαίας μὲ αὐτὸν τὸν τόσο ἡρωικὸ τρόπο, ἀποτέλεσε μία στιγμὴ τῆς ζωῆς μου ποὺ δὲν θὰ λησμονήσω ποτέ».
Ὁ ναύαρχος Κανεβάρο εἶπε ὅτι ἔμεινε ἄναυδος ἀπὸ θαυμασμὸ γιὰ τὴν ὡραία αὐτὴ καὶ κατ’ ἐξοχὴν ἡρωικὴ πράξη τοῦ Σπύρου Καγιαλεδάκη, ποὺ ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα νίκησε -στὴν κυριολεξία- τὴν εὐρωπαϊκὴ διπλωματία. Ὄχι μόνο γιατί προκάλεσε τὴν ἄμεση παύση τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ Ἀκρωτηρίου, ἀλλὰ καὶ γιατί προκάλεσε τὴν ὑποβολή, ἀπὸ τοὺς ναυάρχους, εὐνοϊκῶν εἰσηγήσεων πρὸς τὶς κυβερνήσεις τους. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν μετὰ ἀπὸ λίγους μῆνες νὰ κερδίσει ἡ Κρήτη τὴν αὐτονομία της ποὺ προηγήθηκε τῆς Ἕνωσής της μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Ἡ πρώτη θετικὴ ἐξέλιξη «προαναγγέλθηκε» δυὸ μέρες μετὰ τὴν ἡρωικὴ ὅσο καὶ μοναδικὴ στὴν ἱστορία, πράξη τοῦ Σπύρου Καγιαλὲ ἢ Καγιαλεδάκη, μὲ τὴν Προκήρυξη τῶν Ναυάρχων τοῦ ἑνωμένου στόλου Ἰταλίας, Γαλλίας, Αὐστρίας, Γερμανίας, Ἀγγλίας καὶ Ρωσίας.
Ὁ δῆμος Ἀκρωτηρίου γιορτάζει κάθε χρόνο τὴν ἐπέτειο τοῦ βομβαρδισμοῦ τῆς 9ης Φεβρουαρίου 1897 καὶ μαζὶ τιμᾶ μὲ καταθέσεις στεφάνων στὸν ἀνδριάντα τοῦ (δίπλα στοὺς Τάφους τῶν Βενιζέλων), τὸν ἥρωα Σπύρο Καγιαλὲ ἢ Καγιαλεδάκη, ποὺ ἔγινε σύμβολο στὸν ἀγώνα τῶν Κρητικῶν γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Κρήτης μὲ τὴν Ἑλλάδα.
Τώρα την διαφορά μεταξύ του να είμαι πρόθυμος να θυσιάσω ακόμα και την ζωή μου για να απαλλαγώ από τον ζυγό, να ζήσω ελεύθερος και να ελευθερώσω την πατρίδα μου, με το είμαι κομμάτι από το βρώμικο δεκανίκι του κατεχόμενου καθεστωτικού συστήματος,το δεκανίκι που καταδυναστεύει τον κάθε ταλαίπωρο και δολοφονεί τον κάθε αντιφρονούντα. Το δεκανίκι που πάει πάλι να θολώσει τα νερά.........(σας έχουμε καταλάβει και είμαστε πια αρκετοί.)
Την διαφορά αυτή εαν δεν μπορούν ακόμα και τώρα να την δουν κάποιοι...τι να πω....λυπάμαι.
Το άρθρο για τον Σπύρο Καγιαλέ το είδα στο e-pliroforia
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου